Zoektocht naar adem

Thierry

Anna zat op de bank een film te kijken. Haar telefoontje rinkelde, ze keek ernaar, maar pakte niet op. Ze wilde niets van de film missen. Het was juist een spannend moment, de man ging zijn vriendin ombrengen. Tenminste, dat verwachtte Anna. Maar aangezien dat de bedoeling was van de filmmakers, deed de man dit dus niet.

In haar ooghoek zag ze het lichtje op haar telefoon flikkeren, het irriteerde haar. Ze wilde het negeren, maar telkens werd ze terug door het flikkerlichtje aangetrokken.

Ze nam de telefoon vast en drukte op enkele toetsen. Iemand had een bericht ingesproken...nou dat was de eerste keer. Meestal hingen mensen op als haar voicemail vroeg om een bericht in te spreken na de piep. De stem van Thierry kwam uit het toestel. Ze ging verzitten en keek verbaasd naar het scherm, net of ze hem daar zou zien.

Hij vroeg haar of ze zin en tijd had om samen iets te gaan drinken. Deze avond nog. Zo ja, of ze dan even wilde bellen?

Ze keek naar de man op tv, hij had zijn dode vriendin in zijn armen, hoe had hij dat gedaan? Nu had ze het gemist. Wat zou ze doen? Thierry bellen en zeggen dat ze niet kon. Het was tenslotte al laat. Maar, had ze hier niet al dagen op zitten wachten?

Ze zapte de tv uit en belde Thierry. Ze spraken af in een klein café vlak bij haar huis. Hij zou er binnen een half uur kunnen zijn. Ze liep naar haar slaapkamer en bekeek zichzelf eens in de spiegel. Hmm...

In de badkamer haalde ze een washand door haar gezicht en ze maakte zich lichtjes op. Enkel een streepje zwart onder haar ogen en een beetje paarse oogschaduw. Anna hield niet van make-up. Ze trok een bloesje aan boven haar jeans en ze vertrok. Al bij al had het amper tien minuten geduurd, maar Anna nam nooit veel tijd om zich aan te kleden of op te tutten.

Ze liep het cafeetje binnen en zag Thierry al aan de bar zitten. Er was dus iemand nog sneller dan zij. Of zat hij er al toen hij belde?

Thierry stond op en gaf haar een kus op haar wang. Trok een kruk naar achter en bood haar die plaats aan om te gaan zitten. Ze was gecharmeerd door hem, ze voelde de kriebel weer in haar buik. Dit was veel beter dan de film op tv.

De barman, Ed, vroeg wat ze wilde drinken. Thierry dronk bier, Anna vroeg een witte wijn. Ed zette een glas voor haar neer. Thierry tilde zijn glas en toostte op een leuke, gezellige avond. Toen hij een slok nam, keek hij haar diep in haar ogen.

De blonde krullen hingen half over zijn schouders, ze had vorige keer niet gezien dat het zo lang was. Hij schudde zijn hoofd en de krullen dansten. Hij lachte zijn tanden bloot en vroeg wat ze eigenlijk aan het doen was toen hij belde.

“Waarom nam je niet meteen op? Wat was je aan het doen, dat belangrijker was dan ik?”

Ze keek hem aan, zei: “Ik wist toch niet dat jij het was. Bovendien werd er iemand vermoord op dat moment. En nu heb ik nog niet gezien hoe het gebeurd is. Dat is jouw schuld, daar moet je er eentje voor trakteren.”

Hij legde zijn hand op haar arm, ze rilde. Hij boog zijn hoofd naar haar wang en gaf haar een kus.

“Mag het iets anders dan een wijntje zijn?” vroeg hij.

Rond half twee stond Thierry op en hielp haar van de kruk. Hij was een echte gentleman. Ze liepen het café uit en buiten gaf ze hem een kus. Ze wilde omdraaien en naar haar huis gaan, maar hij trok haar tegen zich aan. Fluisterde in haar oor dat hij heel graag mee zou willen gaan. Tot aan de deur, beloofde hij. Hij nam haar hand en samen liepen ze weg.

Bij haar deur aangekomen keek ze hem aan. Hij schudde zijn krullen en vroeg of ze wilde dat hij vertrok?

Ze durfde hem niet aan te kijken, bang dat ze het verkeerde antwoord zou geven. Heel graag wilde ze hem mee naar boven nemen, heel graag wilde ze meer van hem. Maar zou hij haar niet te gemakkelijk vinden?

Hij tilde haar kin omhoog en kuste haar zacht op haar mond. “Gewoon eerlijk zeggen, als je niet wil dat ik met je mee kom.”

Ze keek hem in zijn ogen en gaf hem een kus terug. “Eigenlijk wil ik wel.”

Binnen wist ze zich geen houding te geven. Ze had nog nooit een man uitgenodigd om...tja, om wat te doen? Ze deed haar schoenen uit en liep wat rond. Thierry keek de kamer rond. Hij had niet in de gaten dat Anna zich zo voelde.

“Heb je iets te drinken?” vroeg hij.

Ze liep naar de keuken en nam een fles witte wijn uit de koelkast. Verontschuldigde zich dat ze alleen maar wijn had en pakte twee glazen. Ze vroeg niet of hij wel wijn wilde, ze schonk in en zette de glazen op de salontafel. Ze ging op de bank zitten en trok haar benen tegen zich aan.

Thierry hing zijn jack over een stoel en kwam naast haar zitten.

“Nog maar een keer proost dan. Op een gezellige afsluiter.”

Hij nam een slok en zette zijn glas terug op tafel. Hij boog zich naar Anna, die een stukje ging verzitten.

“Anna, wil je dat ik ga?”

“Nee,” zei ze zacht, “maar ik weet niet goed wat ik nu moet doen.”

“Je hoeft niets te doen wat jij niet wil. Ik wil je kussen, mag dat?”

Hij vroeg het zo zacht en streelde met zijn vingers over haar wang. Langzaam smolt ze. Zijn warme lippen tegen haar wang, tegen haar lippen. Ze beantwoordde zijn kus en hij trok haar terug over de bank, tegen hem aan. Heel rustig liet hij zijn handen door haar haren gaan, zakte naar haar schouders en wreef over haar rug. De kriebel in haar buik was enorm, ze drukte zich tegen hem aan. Hij kuste haar nek en zijn handen zwierven verder over haar lichaam. Toen hij haar borsten aanraakte slaakte ze een zucht. Ze gaf zich aan hem over.