Soms
schrijf ik mee met thema's, opdrachtjes, reactie op foto's en andere
afbeeldingen. Vorige week vond ik uit waar pantoum voor stond.
(Een
pantoum,
ook wel Tibetaans gedicht of Maleisisch vers genoemd, is een
dichtvorm van twintig regels, waarbij een aantal van de regels wordt
herhaald. Met dit schema kun je in korte tijd zelf een gedicht
schrijven
waarbij
de essentie van het moment of van wat er werkelijk in je omgaat, voor
ogen verschijnt. Bron:
https://www.milansomers.nl/oefening-van-de-week-het-schrijven-van-een-pantoum/
)
Nu
kun je daar verschillende kanten mee op. Ik heb er vandaag twee
geschreven. De eerste is wat er in werkelijkheid speelt, de tweede is
een staat waarin ik me wil plaatsen. Lees ze beiden eens op je gemak.
Je hoeft geen oordeel te vellen, je mag je mening geven. Het geeft
weer wat er in mijn geest en lichaam afspeelt. De handdoek in de ring
gooien is geen optie, morgen is er weer een nieuwe dag. Hopelijk komt
er een goeie dag...
mag
ik een dag zonder pijn
ik
zit thuis op de bank
ik
zie de muren om me heen en een foto van mijn kinderen
ik
vertel niemand hoe diep ik zit
ik
zit thuis op de bank
mijn
lijf doet pijn
ik
vertel niemand hoe diep ik zit
ik
twijfel of dat goed is
mijn
lijf doet pijn
ik
ben het beu
ik
twijfel of dat goed is
het
haalt me naar beneden
ik
ben het beu
klote
het
haalt me naar beneden
dit
moet stoppen
klote
ik
zie de muren om me heen en een foto van mijn kinderen
dit
moet stoppen
mag
ik een dag zonder pijn
Ik
draai het papier om en hier schrijf ik het volgende:
ik
geniet van de heerlijke zon
op
een bankje op de dijk
ik
zie het water van de Schelde
de
zon geeft me een positief gevoel
op
een bankje op de dijk
genieten
van de rust om me heen
de
zon geeft me een positief gevoel
ik
word er blij van
genieten
van de rust om me heen
het
geeft me kracht om te knokken
ik
word er blij van
fijn
om te voelen
het
geeft me kracht om te knokken
ik
voel me sterker
fijn
om te voelen
ik
denk niet aan mijn pijn
ik
voel me sterker
ik
zie het water van de Schelde
ik
denk niet aan mijn pijn
ik
geniet van de heerlijke zon
Het
positief denken helpt maar tijdelijk, net als de medicatie. Helaas
haalde ik vandaag de wandeling tot op de dijk niet. Ik had namelijk
al een boodschapje gedaan bij het Kruidvat en had mijn kruit
verschoten. Daar heb ik extra paracetamol gekocht, voor als de
positieve teksten uitgewerkt zijn.
Beetje
glimlach verschijnt toch wel als ik dit nu zit te typen.
Al
dagen ben ik aan het uitzoeken wat er de laatste weken veranderd is
in mijn leven? Waarom heb ik nu veel meer pijn? In mijn eetpatroon is
meer zuivel en minder alcohol gekomen. Ik dacht dat het zou kunnen
komen door stress. De hartoperatie van mijn moeder, misschien heeft
dat voor stress gezorgd? Maar dan denk ik anderzijds, nee, want ik
ben al weer weken terug in Terneuzen. Ook juist vanwege die pijn. Het
is buiten ook niet uitzonderlijk koud voor de tijd van het jaar. In
Afrika had ik minder pijn, maar dat lag misschien niet alleen aan de
warmte? Het kan ook aan de luchtvochtigheid liggen. Tja, mijn honderd
jaar oude huis is ook redelijk luchtvochtig...
Soms
vraag ik me ook af of het tussen je oren kan liggen? En daar heeft
het wel mee te maken. Daar liggen mijn hersenen en die krijgen en
geven signalen. Niet altijd de signalen waar ik op zit te wachten.
Wat zou het heerlijk zijn om de instructie te kunnen geven: Vandaag
geen pijn!
Ik
heb de laatste maanden (al zeg ik het zelf) prachtige, passievolle
gedichten geschreven. Ik zit in een positief energieveld, voel me
happy, ervaar een rust in mij die ik lang niet gevoeld heb.
Doch
de positieve flow is niet de medicatie die het oplost.
Wordt
vervolgd...
