een
zachte sluier van lichte mist
hangt
rond de bomen
een
kilte
bijna
geen geluid
enkel
zuchten van mezelf
meer
komt er niet uit
een
piepklein zonnestraaltje
op
een dek van mos
ik
adem heel diep in
en
laat dan langzaam los
genot
bij elke stap die ik zet
de
zon breekt door
de
sluier verdwijnt
als
er weer een straal verschijnt
en
bijna
bijna
geen geluid
ik
adem in
en
langzaam uit
de
mist is weg
ik
mis het niet
een
nieuwe sluier is onthuld
met
warmte van de zon gevuld
zoveel
stralen in het bos
en
enkel het geluid
van
mijn ademhalen
vol
genot
zuig
ik de zuurstof diep in
en
langzaam laat ik los
langzaam
laat
ik los
Geen opmerkingen:
Een reactie posten