Soms denk ik dat mijn lijf spelletjes speelt met me. Dan voel ik me opperbest en kan ik de wereld aan. Ik kan bijvoorbeeld helpen bij een vriend. Beetje klussen, beetje breken, beetje sjouwen, je kent het wel. Ik was echt op tijd gestopt, zei dat ik het niet meer redde. Blijkbaar had ik toch al te veel gedaan. Een dag later kwam de rekening, handen, armen, benen en rug pruttelden tegen. Nu zijn ze weer soepel, maar we zijn ook drie dagen verder. Hij zal de breekwerken zonder mij voort moeten zetten. Ik weet welke taak ik kan vervullen. Kijken en niet aankomen. Af en toe commentaar leveren, dat mag ik vast wel. Ik beschrijf dan maar wat er met me gebeurt. En deel het met jullie. Misschien heeft er wel iemand goede tips?
de
strijd is gestreden
de rug
gebroken
de
hersens celloos achtergebleven
handen
zijn ruw
huid
verrimpeld
ouderdom
neemt over
oogleden
wegen zwaar
waar
zal het eindigen?
onderweg
ben ik altijd
energie
blijft stromen
gaat
over op jan
en
alleman
zij
weerkaatsen
energie
keert weder
zacht
klinkt muziek
mijn
hersens zijn gevuld
met
cello's
dat
klinkt al beter
