Verschillende kanten van een relatie met een narcistisch persoon

Hoe triest het ook is...er hangt ook een grappige kant aan de ontdekkingstocht over narcisme.
Er lopen blijkbaar meer trieste gevallen rond op dit klein stukje aarde dan ik vermoedde. En dan bedoel ik niet de "slachtoffers", maar de narcistische personen.

Slachtoffer is niet het juiste woord, wij zijn overlevers. Als we zeggen dat we slachtoffer zijn betekent het in mijn ogen dat de ander iets gewonnen heeft. Die van mij heeft absoluut niets gewonnen...of misschien wel...?
Hij wordt steeds bekender en zijn doortrapte methoden worden dat ook. Ik krijg steeds meer bevestiging van oude bekenden rondom hem dat zijn "lolletjes" enkel herhaald worden. Mensen beginnen zelf na te denken en zien dat de zaken niet helemaal kloppen, dat hij toch kleine leugentjes heeft verteld om zelf "schoon", onschuldig te lijken. Ook vanuit Senegal krijg ik die geluiden te horen. Hij is niet meer zoals hij zich in het begin voordeed. De mensen ginds komen gelukkig ook tot die conclusie.
Hij wint de hoofdprijs! Over een tijdje is hij helemaal alleen en trapt niemand meer in zijn mooie praatjes. Het is toch geweldig, dat iemand in zijn leven probeert anderen eronder te krijgen en uiteindelijk de hoofdprijs wint: totale eenzaamheid. (triest hoor)

Nu kom ik dagelijks stukjes tegen via Facebook en dergelijke over narcisme in de relatie. Heeft het zin om samen naar therapie te gaan? Kun je een narcistisch persoon veranderen? Kun je samenleven met een narcistisch persoon? Tips om een narcistisch persoon te herkennen. Meestal zit je dan al te ver in de relatie.
Bij die stukken staan meestal dezelfde commentaren en blijkt dat wel heel veel mensen een narcistisch persoon in hun buurt hebben. Hoe slecht we ook behandeld zijn, we kunnen er maar beter mee lachen.

Als overlever leer je prioriteiten stellen, ik ben belangrijk, ik ben het waard om voor mezelf op te komen. 
Ze zeggen vaak: "Als je niet van jezelf kunt houden, kun je ook niet van een ander houden."
Als overlever uit een relatie met een narcist is echter je zelfbeeld zo vervormd dat je een enorm minderwaardigheidscomplex hebt gekregen. 
In het begin van de relatie is alles nog leuk een aardig. Langzaam sluipt er binnen dat je kleine aanpassingen gaat doen om de ander te plezieren, je past je agenda aan en na een tijdje staat je partner als eerste op de agenda. Je schuift je eigen gevoel en agenda opzij, je wil er zijn voor de ander. En je denkt bovendien dat je waardering gaat krijgen voor jouw moeite. Maar de ander heeft geen oog voor jouw agenda, niet voor jouw gevoelens, je bent een gebruiksvoorwerp van de ander.
Het valt je niet meer op dat je zelf steeds buiten beeld valt. Je weet wel dat er iets niet helemaal klopt, maar je kunt je vinger er niet op leggen. Als je erover probeert te praten met je partner, verdraait die vaak op subtiele manier je woorden en uiteindelijk heb je er weeral een schuldgevoel bij. Je gaat nog harder je best doen om de ander te plezieren, want je denkt nog steeds dat die persoon van je houdt. En bovendien heb je ooit de andere kant van deze persoon gezien, dus je weet dat die kant bestaat...maak je jezelf steeds wijs.

Ik heb mezelf te lang voor de gek gehouden. Ik dacht dat hij terug die charmante man van in het begin kon zijn. Ik besefte niet dat die man er alleen maar was geweest om me in zijn web te lokken. Als hij een lieve opmerking maakte smolt ik weer en ik zweefde weer op de roze wolk. Hij wist precies hoe hij me telkens zover kon krijgen. En wat voelde ik me stom dat ik erin trapte. Daardoor raakte ik ook verder mijn zelfvertrouwen kwijt. Wat was nog echt en wat was gespeeld? En als ik dan instortte, gebruikte hij dat als extra argument om mij te vertellen dat ik niet in orde was. Dat ik een psycholoog op moest zoeken. En ik twijfelde ook echt aan mezelf.

Nu weet ik beter en het liefst zou ik het over de wereldbol uitschreeuwen. Zijn naam overal bekendmaken, zodat hij geen nieuwe partner kan zoeken om in zijn net te slepen.
Toen mijn moeder me zei: "Ilonka, hij is niet voor niks twee keer gescheiden." verdedigde ik hem, want hij had me de verhalen over zijn exen verteld en ik wist hoe erg ze waren...
Haha, dat is nu dus het komische van het verhaal. Ze zijn dus helemaal niet zoals hij vertelde. En de verhalen die hij nu tegen zijn zoons en familie verteld over mij zijn dus ook niet waar.
Ik hoop maar dat ze dat beseffen!!

Er zijn altijd twee kanten aan een verhaal, maar een narcistisch persoon heeft maar een kant. En met kleine en grote leugens wordt die kant telkens bijgeschaafd tot het weer zijn "absolute" waarheid is.
Van mij mag hij lekker gezellig met zijn waarheid oud worden. Ik hoef hem niet meer. 
Helaas had hij ook een leuke kant, die ben ik ook kwijt. Dat beseffen veel mensen niet, maar die kant zou ik graag nog wel een keertje zien: zijn kinderen ;) 

Wat heb ik gemist?

Mijn leven met...

In 2012 kwam ik de man van mijn leven tegen. Ik hoopte dat ik met hem heel oud zou worden. Hij was charmant, zeer gevoelig, intelligent, aardig, genereus en hij zou mijn leven vullen met liefde en goedheid tot hij 100 jaar zou worden.

Hieronder de brief die hij me schreef in een van de eerste weken.

Ilonka, mijn lekker kutje.

Jij start nu je laatste game (sms 21u55) en heb ik mooi de tijd om eens rustig te vertellen hoeveel ik wel niet van je hou en wat moois jij allemaal met mij uitspookt. (ik zie dat mijn geschrift niet super meer is)

Popje het is heerlijk om van zo een mooi enthousiast mens als jij te mogen houden, wat moet ik nog zonder jou beginnen? Je zegt alles zo rustig en ingetogen maar presteert dag en nacht super dingen.

Je man is stapelverliefd op “zijn Ilonka” de beste vrouw van de hele wereld nog mooier dan mijn wildste fantasie. Die fameuse zondag was de hemel even samen met ons op weg naar france.

Ik verbaas me over niks meer, telkens ik je zie of hoor lijkt onze relatie weer een trap hoger te staan, pure on-zelfzuchtige liefde en je brengt het elke dag opnieuw in overvloed.

Even een flard van spijt dat je geen 20 jaar vroeger opdaagde, daarna weer vol vreugde want je bent er nu, totaal vol overgave elk uur van de dag en nacht.

Stomverbaasd kijk ik naar mezelf want er zijn alweer 5 smsjes de deur uit naar jou en wil ik er snel nog eentje bij proppen.

Ik wil zo graag bij je zijn, je voelen, zoenen, je zien lachen met je vrijen en plannen maken voor de toekomst.

Ja, jij en ik, een relatie als een niet te stuiten vulkaan. Samen uitgebarsten (traantjes) maar nu een niet te stoppen gloed van innige liefde. Het voelt zo goed bij je, nergens angst, alleen maar warme liefde.

Gelukkig bestaat nu sms en skype Hoe moest ik anders de week doorkomen, ik wil je altijd zien en voelen.

Lekker vrouwtje van me, heerlijk te weten dat jij ook echt mijn vrouwtje wil zijn.

Af en toe zal het nog wel eens donderen, soms ben ik bezorgd over je gezondheid en hoop met liefde en humor je gestel in een gelukkige plooi te krijgen.

Maar wat er ook gebeurt, ik laat je nooit in de steek. Ik ben je man in goede en kwade dagen (hoop alleen dat die laatste nog vele jaren wegblijven) en leef voor jou om je te doen stralen van geluk.

Jij hebt mij terug op de kaart gezet, als ik bij je ben voel ik me groeien (en niet enkel op +/- 1m hoogte)

Naast en achter je lopen is genieten, een gevoel van trots maar ook bevestiging dat het echt is.

Ik ben helemaal verslaafd aan mijn vrouwtje, ja jij Ilonka laat me wenen van geluk.

Over de super bed sporten hoef ik niet veel te zeggen. Het past als een puzzle, maakt niet uit hoe je het draait, zelfs onderste boven ligt het nog zalig.

Mijn popje er gaat geen minuut voorbij of je beheerst al mijn gedachten maar op zo een relaxte wijze dat ik nooit nog van je los kom.

Deze man, jouw man, wil graag nog 1 keer samen met zijn vrouw Ilonka een megastunt uithalen en ons huisje bouwen onder de zon in het zuiden xxx

Hij zegt me met regelmaat dat hij zijn hele leven op mij heeft gewacht en dat hij wist dat ik ooit zou komen. Hij wenste dat hij een tekening had gemaakt van de vrouw uit zijn dromen, dan kon hij mij laten zien hoeveel ik gelijk op die vrouw. Ik ben die vrouw. Hij huilt van geluk, want hij had nooit durven hopen dat ik echt zou zijn. Hij is intens gelukkig en content met mij.

Het geeft me een heerlijk gevoel om zo gewenst te zijn. Ik zie dat hij een heel gevoelige man is die zwaar bezeerd is in het verleden. Ik wil hem redden, hem helpen, er altijd voor hem zijn. Hij heeft me nodig en ik houd van hem. Met Rafael wil ik oud worden.

We hebben een goed leven, we kunnen om de week bij elkaar zijn. In de andere weken hebben we onze kinderen in huis. We overleggen of we ergens samen zouden kunnen wonen. We gaan een huis in Turnhout bekijken met genoeg slaapkamers voor al onze kinderen. Er wordt gepuzzeld, want de kinderen zitten nogal wat kilometers uit elkaar op school. Die van mij kunnen gewoon met de bus of op de fiets, als we in Turnhout gaan wonen. Rafael moet zijn meisjes helemaal naar Stekene en Sint-Niklaas brengen. Maar zo zegt hij, dat hoeft geen probleem te zijn, want hij kan dan daar overdag werken en ze 's avonds mee naar huis brengen. Een klein detail, wat wel een probleem vormt, is de ring van Antwerpen en de files die het met zich mee brengt. Dus we gaan voorlopig verder zoals tevoren. Om de week bij elkaar.

Ik vraag aan mijn ex-man of we de wissel met de kinderen voortaan op vrijdag kunnen doen i.p.v. op zondag. Dan hebben Rafael en ik een weekend alle kinderen en het andere weekend geen kinderen. Mijn ex gaat akkoord en we hebben voortaan een weekend in mijn huis met vijf kinderen. Rafael rijdt dan met zijn meisjes naar mij en dat maakt het wel zo gezellig. Tussen de kinderen klikt het ook goed.

We blijven ondertussen zoeken naar een betere oplossing, want gedeelde kosten zijn voordeliger dan twee huizen huren.

Rafael en ik gaan elke maand ook naar zijn domein in Frankrijk. Hij heeft daar twee visvijvers en heeft mij de microbe gegeven om te vissen. De eerste keer vind ik het beangstigend, want ik vertrouw de houten steiger niet zo. Ik ben geen goede zwemmer en weet niet hoe diep het daar is. Rafael lacht en zegt dat het water maar maximaal tot mijn middel komt. Ik hoef dat persoonlijk niet te voelen, zeg ik tegen hem.

In Frankrijk zijn we thuis. Al heeft hij er vele herinneringen aan Jolie zijn ex-vrouw. Die herinneringen ruimen we samen wel op. Te beginnen in de blokhut. Alles wordt herschikt en Ilonka's spulletjes komen er te staan.

We praten over wat hier allemaal de mogelijkheden zijn, we kunnen er helaas niet vast gaan wonen. Maar ideeën over verhuur en meer blokhutten erbij worden tijdens het vissen uitgebreid besproken. We genieten van de stilte hier. Midden in de natuur komen we helemaal tot rust.

Ja, we zijn hier echt thuis.

Rafael werkt in Frankrijk ook nog verder aan zijn nieuwe uitvinding om zeewater zoet en drinkbaar te maken. Hij wil in landen met een kust en veel zon starten met een betaalbare manier van ontzilting van zeewater. Hij wil de wereld nog iets laten zien van zijn kunnen.

De zon in Frankrijk werkt mee en hij kan de panelen testen. Wordt het water heet genoeg en blijft straks het zout achter? De eerste testen gaan helemaal mis. Het materiaal is niet tegen de hitte opgewassen, de panelen trekken krom en smelten op verschillende plekken.

Hij gaat op zoek naar andere materialen. Hij vindt ze. Het wordt iets duurder, maar hij blijft nog binnen zijn budget en het blijft vooral voor armere mensen betaalbaar. Hij neemt contact op met bedrijven of ze grotere hoeveelheden kunnen maken. Ze kunnen dat doen voor hem, maar een eerste mal maken kost veel geld.

Hij klopt aan bij een oude vriend, die hem in het verleden heeft bijgestaan met zijn andere uitvinding. De oude vriend kent nog iemand die wil helpen en Rafael heeft ook nog een vriendin die misschien via de Postcodeloterij aan een sponsorbedrag kan komen. Via deze contacten hoopt Rafael van de grond te komen. Ze zijn met vier man sterk en de eerste vergadering is vastgelegd.

Ik vraag of ik ook kan helpen, maar hij bedankt me vriendelijk voor het aanbod. Ik heb geen verstand van die dingen en zijn contacten hebben meer andere contacten dan ik heb. Ik moet me er buiten houden en hij heeft liever dat ik zorg voor ons.

Ik probeer nog een paar keer, want ik wil me nuttig voelen. Niet alleen maar zorgen voor het huis. Maar hij wil zaken en privé gescheiden houden. Hij zegt dat het komt door wat er in het verleden met Jolie misgelopen is. Ik laat het er dan maar bij. Maar zeg wel dat ik Jolie niet ben. Ik ben iemand anders.

Na een paar vergaderingen en ons bezoek aan Senegal ligt het waterproject op zijn gat. De “Hollanders” zijn enkel uit op zijn patent en knowhow. Rafael mag de investeringen doen en zij zijn van plan om met de eer en het grote geld te gaan lopen.

Er is nog niets de wereld in gegaan, maar ze hebben blijkbaar met vieren al flink zitten dromen bij hun vergaderingen. De “Hollanders” worden aan de kant geschoven. Rafael kan het wel alleen.

In de tussentijd heeft hij thuis ook al geprobeerd om voor zijn zoon Wim iets op te starten. Blokhutten verkopen en bouwen! Wim heeft al ervaring bij een bedrijf, waar hij om een of andere reden niet meer werkt.

Hier mag ik wel een beetje helpen, want ik ken een Roemeen en ze willen contact maken met Roemenië om daar het goede hout te halen. Aan een schappelijk prijsje welteverstaan. Ik laat Luigi de brief zien die Rafael heeft opgesteld. Hij zal die brief vertalen en ik stuur ze naar verschillende bedrijven in Roemenië. Dat mag ik nog net. Verder moet ik me er niet teveel mee bemoeien. Ik zet al wel een website in elkaar met het nodige mailadres. Dat wordt overigens goedgekeurd, maar er gebeurt nooit iets mee.

Het idee wordt vlotjes terug aan de kant geschoven. En het is niet zijn schuld dat het niet van de grond komt. Het ligt aan de Roemenen.

Rafael heeft een domeintje in Frankrijk. Het Frankrijk, waar hij me mee naartoe genomen heeft (zie verhaal: de man die mijn leven redde) in oktober 2012.

Als we daar zijn vergeten we even alle sleur en beslommeringen van het alledaagse leven. We zijn er thuis.

De ontnuchtering kwam in 2016. De man van mijn leven wil me niet meer in zijn leven, want zo zegt hij: “Ik heb zijn leven volledig verpest.”

Keiharde woorden vloeien uit zijn mond. Ik heb hem geclaimd en alle energie uit hem gezogen. Hij heeft me steeds de hand terug gereikt, na een bui van mij.

Ik ben in de vier jaar dat we samen zijn steeds onzekerder geworden. We zijn verhuisd naar Afrika, naar Senegal. Ze spreken daar Frans, iets waar hij goed in is en ik ben er minder goed in. Het resultaat geeft een deel leven in een soort van isolatie, we hebben er geen vrienden.

Als ik er goed over nadenk, heeft hij in Europa ook niet echt vrienden.

Hij is twee keer getrouwd geweest. De eerste keer gescheiden, omdat zijn vrouw te saai was en niet meer aan seks deed.

De tweede vrouw wilde te veel aan seks doen en graag ook met andere mannen. Zij had bovendien borderline. Hij is daar uit huis gezet, zij wilde scheiden van hem. Eerst nog even profiteren van zijn geld, hem leegzuigen, financieel en emotioneel. (zijn versie van het verhaal)

In zijn jeugd heeft hij het ook heel slecht gehad, zijn ouders vonden hem vervelend, eigenwijs, dwars en hebben hem zelfs de toegang tot het huis ontzegd na zijn eerste scheiding.

Hij is zijn hele leven al benadeeld en hij is heel erg zielig en slachtoffer van...

Nu dus ook van mij. Hij is het enige slachtoffer en ik mag niet zeggen dat ik ook slachtoffer ben.

Ik heb het er zelf naar gemaakt. Ik heb al zijn emmers doen overlopen. Hij heeft geen energie meer over om nog met mij samen te leven.

Een vreemde keerzijde is echter, hij wil me dolgraag helpen om er weer bovenop te komen. Hij offert zijn eigen op om me weer omhoog te trekken uit het moeras. Dat ikzelf gecreëerd heb, laat me dat toch zeker niet vergeten!

Ik mag mee terug naar huis, 6000km verderop. We zitten in Europa als hij de breuk aankondigt, maar ik mag dus mee om mijn eigen spulletjes te zoeken en om mezelf te vinden.

Hij heeft me in 2012 gered van de ondergang. Hij benadrukt de emotie die er tijdens onze eerste dagen is uitgekomen. Ik heb me toen helemaal blootgegeven en we hebben samen vele tranen gelaten de eerste dagen van ons contact. Hij was toen een andere man. Open en gevoelig. Daarna heeft hij zich steeds verder afgesloten, een muur opgetrokken. Ik mag hem er niet op wijzen dat hij destijds een ander was en gevoelig en lief. Als ik vraag waar die man is gebleven, draait hij het hele verhaal weer een andere richting in en gaat het uiteindelijk weer over mijn fouten.

Onweer op komst?

Komt er na regen zonneschijn of volgt er een zwaardere storm? Ik hoorde van een goede vriend dat zelfs achter de donkerste wolken de zon schijnt. Die gedachte heeft me in Afrika erdoor gesleept. Uiteindelijk is het gewoon een feit en als je regelmatig in een vliegtuig stapt, zie je dat ook. Boven de wolken is er niets meer dan enkel de zon. (tenzij je 's nachts vliegt natuurlijk, maar dat is voor muggenzifters)

Ik ben verlost van "mijn" narcist. Elke dag gaat het beter en maak ik een sprong vooruit. Soms kom ik te hard neer op de grond en bv na een regenbuitje is het wat modderig en eindigt de sprong verkeerd. Maar overal schijnt de zon en dat is het belangrijkste.

Na mijn nieuwe boek: Bevrijd van de narcist, krijg ik met regelmaat vragen en verhalen van andere mensen die ook uit een relatie met een narcistisch persoon komen. Soms plaats ik opmerkingen op Facebook en volgt daar een reactie op. Gelukkig! Want het betekent vaak dat ik een ander kan helpen door gewoon een gedicht, een vriendelijk woord, begrip, vriendschap te aanvaarden en te delen. Hieronder een antwoord wat ik vandaag naar iemand heb gestuurd. Ze heeft het moeilijk om door te zetten, maar beseft langs de andere kant ook heel goed dat het samenleven met die persoon voor haar zeker een hel is.

Hoi, ik hoop dat je kracht genoeg hebt en volhoudt. Trek alsjeblieft niet bij hem in, want dan heb je gegarandeerd een K-leven. Zonder hem is het wel een tijd moeilijk, omdat je gevoelens een grote rol spelen, maar daar trekt hij alle energie uit. Ik bleef telkens op een roze wolk, maar de onderkant zag bij elke bui donkerder en donkerder, tot de storm weer losbarstte. Een parapluutje helpt op den duur niet meer. Je moet van het onweer weg zien te geraken. Als je wil kun je me altijd een berichtje sturen. Vooral als je er even doorheen zit dan kun je steun gebruiken van iemand die er hetzelfde voorstond. Ik word elke dag nog sterker en ik voel dat hij steeds minder invloed op mij heeft. Ik chat met vier à vijf verschillende mensen die uit een relatie met een narcist komen, zowel mannen als vrouwen en ook mensen waarvan een ouder de narcist was. We beleven het allemaal op een andere manier en hebben ieder onze eigen rouw-periode, maar we kunnen elkaar wel veel steun geven om sterker te worden. Heel simpel gezegd: "Er zwemmen nog veel vrije vissen in de zee". We komen echt wel betere mensen tegen, al bloedt ons hart nu bij elke gedachte aan wat we hadden. Als je loskomt besef je dat er zoveel meer in het leven is. Die persoon wil wel het centrum van jouw wereld zijn en blijven, maar het centrum ben JIJ. Jij gaat voor alles en iedereen. Ik heb al iets meer energie en ik stuur je dus met dit bericht een doosje gevuld met mijn energie mee. X

Het steunen helpt mij ook vooruit, wetende dat iemand zo diep kan zitten als ikzelf heb gezeten. Ik heb de put dicht gegooid achter me. Ik schaf geen gereedschappen meer aan en geef een ander ook niets in handen om me onderuit te kunnen halen.
Geef ons voortaan maar een strakke blauwe lucht met af en toe een wit wolkje. Geen donderwolken meer, geen roze wolken meer. We zijn al genoeg bedrogen en zijn tot op het bot nat geweest. We hebben gerild, getreurd, gebibberd, gehouden van... en we zijn er niet beter op geworden.
Nu gaan we het zelf doen, zelf regelen, geen verbeteringen of afkraken door onze partner/ouder.
Wij zijn niet minderwaardig, niet ondergeschikt, niet stom,dom of wat dan ook.
We hoeven niet constant sorry meer te zeggen of het "goed" te maken. We deden niets verkeerd. Het enige wat we deden was te goed zijn van vertrouwen.
We hebben ons leven in de verkeerde handen gelegd. En dat is niet alleen vanwege de roze wolk verduisterd, maar ook omdat we dachten dat de ander goed was voor ons. Ik dacht toch dat hij ook eindelijk blij was met iemand die liefde wilde geven!
En ja, hij was heel blij dat ik liefde gaf en mij volledig overgaf aan hem, want dan was ik in zijn macht.

Voor mensen die dit zelf niet meegemaakt hebben is het moeilijk te geloven of te begrijpen dat zulke zaken gebeuren. Het geeft vaak een reactie die ikzelf heb als er bv een oudje te goedgelovig iemand binnen heeft gelaten en dan beroofd is. Hoe trap je daar nu in?
We geloven niet dat andere mensen zo slecht zijn dat ze zulke streken uithalen, daarom trappen we erin. We geloven dat anderen net zo goed zijn als wijzelf. Dat kun je niemand kwalijk nemen. Denk daar eens aan als je iemand beoordeelt, veroordeelt, omdat ze een foute inschatting hebben gemaakt.
Wij hebben het er zelf al moeilijk genoeg mee. We willen ons niet steeds verdedigen of verantwoorden.
En ik betrap me er telkens op dat ik daar toch veel uren mee vul.

Er is geen onweer op komst!!

Bevrijd van de narcist

Ik ben op Facebook na enkele weken twijfelen aan mezelf toch een groep gestart: Bevrijd van de narcist, vernoemd naar mijn boek.
https://www.facebook.com/groups/327865627768735/

Na een gesprek met een vriendin die uit dezelfde situatie komt, vond ik het toch tijd om met een groep te starten. Vooral omdat ik links en rechts hoor dat er veel mensen uit relaties met narcistische personen denken dat alles aan hen ligt.
Het ligt niet aan ons, het ligt niet aan jou. Het ligt aan de narcist. En zoals ik al eerder in mijn Blog schreef of het nu een man, vrouw, kind of ouder is we gaan allemaal door dezelfde hel.
Ons gevoel voor eigenwaarde is danig gedaald. En diep van binnen weten we dat het anders is. Wij zijn zoveel meer dan een aftreksel van onze relatie met zo een persoon.

In de groep op Facebook hoop ik dat mensen durven laten zien wie ze daadwerkelijk zijn. Geen angst meer voor de man of vrouw die ons leven verpest heeft. Wij hebben recht op geluk en plezier in het leven.
Als we leuke dingen delen helpt het om sterker in onze schoenen te staan. Het klagen helpt om even stoom af te blazen, maar herinnert ons telkens aan de streken die ze met ons uitgehaald hebben. Daar willen we juist van af.

Hoog tijd dus om het roer om te gooien! We gaan voor humor en plezier. Lekkere muziek, mooie films, heerlijk eten, recepten delen, een algemeen goed gevoel geven aan elkaar.
Omdenken, herkaderen van onze gedachten, de rugzak een keer uitmesten, de vuilnisbak omkieperen, het goede bijhouden en het andere gooien we op een grote hoop en na de kerst houden we een verbrandingsfeestje.
Een nieuwe start of zoals een aantal van ons al bezig zijn met een nieuw leven. We kijken met regelmaat nog om, maar het zal ons niet meer overheersen. We lachen er eens om. Wuiven en van tijd tot tijd hard wapperen, als het te dicht nadert. Maar we laten het niet ons gevoel meer bepalen.

Ken je iemand die in een moeilijke situatie zit of er net uit is, maar nog vecht met het verleden? Geef ze een tip en de link naar onze groep. Twee weten meer dan één en een groep is zelfs nog meer dan twee! Een relatie met een narcistisch persoon is lastig (zacht uitgedrukt) maar je kunt het overleven. Ik ben dus ook geen slachtoffer, maar een overlever.

Ik ben een bikkel! Jij ook?

Slapeloze nachten

Vannacht werd ik alweer wakker. Na een paar uurtjes geslapen te hebben, was het weer zo ver. Iets over drie uur begon ik te draaien in mijn bed, kwart over drie dacht ik nog dat ik wel terug in slaap zou vallen, maar dertien minuten over half vier wist ik dat ik op moest staan.
Dus ja, ik uit mijn bed, even een plasje doen, dat helpt vaak. Maar deze keer mocht het niet baten.
Draaien.
Draaien.
Dekens hoger optrekken, draaien.
Nog een keer draaien.
Het heeft geen zin.

Mijn hersens draaien op volle toeren. Ik moet een manier verzinnen om mijn boeken tot bestsellers te maken. Marketing, promotie, uitverkoop...?
Draaien in bed lost niks op.
Ik verzin alvast een naam voor mijn nieuwe boekhandel: "De Pennevrucht"

Gaaf en er komen vast veel lezers op af. Ik heb er wel iets extra's bij nodig. Meer schrijvers en boeken. Ik ga op zoek naar onbekende schrijvers, uitgeverijen, oud-schrijvers die nog stapel(tje)s boeken op hun zolder hebben liggen of ergens in een kamertje, schuurtje of kelder. Als ik nu eens een leegstaand pand hier in Terneuzen huur? Er staan er tussen de C&A, Kruidvat, Trekpleister, Bristol enkelen leeg. 

Er gaat niets boven een zaakje binnenlopen en een boek vastpakken en heerlijk de bladeren laten wapperen. Het boek door je vingers laten gaan en de achterkant bekijken. Lezen of je het interessant vindt of toch een ander boek gaat zoeken...
Ik zeg het eerlijk, ik houd zelf niet zo van lezen, maar wat loop ik graag door een winkel van de Slegte, de Bruna, waar dan ook en pak ik graag een boek vast, of twee of drie.
Ik wil een boekenwand in mijn kleine huisje, met boeken over feeën, geesten, spanning en sensatie, een encyclopedie, grote atlassen, wereldgeschiedenis, seks, moordverhalen en nog veel meer. Ik wil er graag een trapje bij...niet omdat mijn kamer zo hoog is, maar gewoon omdat het romantisch is.

Ja, boeken zijn romantisch, ik ben romantisch.

Nu zoek ik dus schrijvers met stapels boeken die graag meegaan in mijn avontuur en mijn dromen werkelijkheid maken. Uitgeverijtjes die er zijn, omdat ze onbekende schrijvers een kans willen geven. Mijn eigen uitgeverij Boekenindustrie, de uitgeverij van Arno, Keytree, Uitgeverij Macc, Clustereffect. Hierbij zijn vast onbekende schrijvers aangesloten die ook wachten op een bestseller. 
Als we samenwerken komen onze dromen uit. En zo niet dan is het toch gezelliger met een paar mensen samen te werken dan alleen je boeken proberen te slijten.
Naast mijn mooie boekhandel "De Pennevrucht" kunnen we hier in Terneuzen ook jaarlijks een boekenbeurs houden in buurtcentrum de Triangel. Ook striptekenaars zijn welkom, zoals Steve van Bael.

Tijd om wat serieus op poten te zetten. Het leven gaat over rozen heb ik geschreven, dus laten we eens gek doen. Ik hoop dat ik veel reacties krijg van toekomstige deelnemers. En weet/ken je nog iemand die ook boeken schrijft of heb je nog boeken liggen die afgestoft mogen worden en verkocht kunnen worden? Schroom dan niet en neem contact op met me.
ilonkaderooij@gmail.com of via mijn facebookpagina.

De Pennevrucht geeft genot, neem dat maar van mij aan!

Warme gevoelens

Ja, ook na een relatie met een narcistisch persoon kun je nog voelen.

Dit is een nieuw gedicht. Ik heb het vandaag geschreven, omdat ik getriggerd werd op faceboekpagina Poëzinnig.

Ik dacht terug aan vroeger, ver voor de narcist. Diepe, warme gevoelens ik heb ze wel. Ze zitten een beetje weggestopt.

Ik wil samensmelten

je omarmen

me laten verwarmen

door je woorden

door je lach

door je zijn

Ik wil genieten

van het genot

je babbel zo vlot

en onbedot

geniet

genot

echtgenoten

Het is al zzzoooo

lang gelee

je zachte handen

zwoele stem

hijgend in mijn nek

ben ik nu gek?

Ik wil nog eenmaal

samensmelten

De hitte opwekken

zweetdruppels laten parelen

glijden over elkaar

strelen door je haar

je minnen

even bezinnen

dan helemaal los

Hij had dan wel niet zo'n vlotte babbel, maar met weinig woorden en vaak zonder woorden gaf hij me wel altijd een thuisgevoel. Dank je wel. Ik heb het te weinig gezegd. Ik ben zelfs vertrokken. Tja, stommiteiten deed ik voor de narcist ook al.

Tijd om daarmee te stoppen.

Het leven gaat over rozen

Iedereen kent wel het spreekwoord 'het leven gaat niet altijd over rozen'. Het betekent: het is niet altijd zo mooi, iedereen heeft wel eens tegenvallers.

Volgens mij gaat het leven dus wel over rozen en kom je in je leven wel of niet de doorns tegen. Een roos is niet enkel de mooie bloem waarnaar in dit spreekwoord verwezen wordt. De stengel van deze roos bevat vaak vele pikkers, soms zijn het grote die op afstand van elkaar verdeeld staan en soms hebben de rozen geen enkele doorn.

In een slecht geval kom je in je leven een roos tegen met verrekkes veel kleine doorntjes en moet je uitkijken waar je de bloem vastpakt. Ook in het echte leven komen sommigen meer doorns tegen dan anderen. 

Ik ben dus van mening dat het spreekwoord verkeerd is. Het leven gaat over rozen. En zelfs in verschillende fasen van je leven kom je andere rozen tegen. Met andere doorns.

Kun je het ontlopen? 

Nee, maar je kunt wel bepalen wat jij ermee doet. 

Eén spreekwoord bevat `het leven gaat niet altijd over rozen`

1. het leven gaat niet altijd over rozen. (=het is niet altijd zo mooi, iedereen heeft wel eens tegenv

Onmogelijk liefde te delen met een narcist

Wat kon ik diep verdrinken in je ogen

zelfs toen je me had belogen

bleef ik als een jojo

op en neer

heen en weer

geslingerd

telkens

wederkerend

terug naar jou

Je was als een magneet

trok me aan

keerde dan je pluspunt

en gaf mij minpunten

en minpunten

en minpunten

stootte me af

wat ik ook probeerde

het minnen ging niet meer

hoe ik ook probeerde

de plussen

te vermenigvuldigen

zodat ik kon delen

met jou

je werd niet meer heet

bleef voortdurend kou

Het touw

van de jojo

is versleten

ik ga je nooit vergeten

ik heb de gedachte aan jou nodig

om te overleven

ik ga je nooit vergeven

ook al kun jij er niets aan doen

je bent nu eenmaal zo geboren

had ik het maar geweten van tevoren

dan had ik mijn hart nooit verloren

want je bent niet te bekoren

Omdenken

Hoe kom ik uit mijn relatie met een narcistisch persoon?

Sinds mijn boek “Bevrijd van de narcist” uitgekomen is, heb ik veel vragen van andere mensen die ook in een relatie zitten met een narcistisch persoon. Of er net uit zijn gekomen en elke dag vechten met hun gevoel voor eigenwaarde.

En of het nu een partner is of een ouder-kind relatie, iedereen maakt hetzelfde mee. Het los kunnen laten van zo een persoon is ontzettend moeilijk, je hebt steun nodig van de mensen om je heen. Daar is al een eerste struikelblok, want velen geloven niet dat je in een narcistische relatie zit. Vooral niet als het om een van je ouders gaat. Narcistische personen weten iedereen mooi te bespelen en vaak haalt hij/zij jou er pas onderuit als jullie weer alleen zijn. Meestal niet met een aanwezigheid van publiek. Ze willen geen getuigen.

Ik zat in enkele groepen op facebook waar iedereen uit de groep te maken had of had gehad met een narcist. De kreet die overal terugkwam was: “Ren zo hard je kan uit de relatie weg!”

Dat is de beste oplossing, maar dus niet gemakkelijk, vooral als de narcist een van je ouders is. Zelfs mannen en vrouwen van boven de 40 jaar die niet loskomen van hun vader of moeder. Wij denken bij het woord kinderen vaak alleen aan minderjarigen, maar ik wil de rest toch niet de kost geven die overlevenden zijn van een narcist.

Slachtoffer....ik gebruik niet graag het woord slachtoffer, want voor mij betekent dat woord een win-situatie voor iemand. Natuurlijk zijn we volgens de Dikke van Dale allemaal 'slachtoffer' van een relatie met een narcistisch persoon.

slacht·of·fer (het; o; meervoud: slachtoffers)1(historisch) offerdier dat op een altaar werd geslacht2iem. die buiten zijn schuld lichamelijke, financiële of geestelijke schade lijdt; iem. die het moet ontgelden (bron: Dikke van Dale)

We worden gemanipuleerd door een ander, die zelfs de kracht/macht heeft ons te laten denken dat wij er zelf schuldig aan zijn. En logisch gezien zijn wij ook medeschuldig, want wij blijven in de relatie.

Meerdere mensen die me om hulp vragen, hebben hetzelfde gevoel bij hun partner. Ze hebben alles gegeven in hun relatie en blijven ondanks alle leugens en bedrog nog verliefd op de persoon. Ze ontvangen klappen, lichamelijk en geestelijk, maar blijven steeds klaar staan voor de ander.

Het is een vorm van verslaving, we willen zo graag dat het wel werkt. Dat we ze kunnen helpen om liefde te voelen. Vaak speelt de narcist een rol van slachtoffer van zijn eigen verleden. Komt uit een slechte relatie, de ex krijgt overal de schuld van of het ligt aan de moeilijke jeugdjaren.

Wij willen graag helpen en willen dat ze zich beter voelen, maar dan volgt de woede uitbarsting naar ons toe en krijgen wij weeral alle vuilnis over ons uitgestort. De narcist gebruikt je als het hem uitkomt, wanneer het hem uitkomt, als hij niemand anders heeft komt hij weer naar jou.

We weten, als we er nuchter over nadenken, dat leven met zo een persoon voor onszelf niet goed is. Verschillenden van ons hebben bewijzen dat ze overspel plegen en overal over liegen, maar zelfs die negatieve gedachten aan de partner is niet sterk genoeg om afscheid te nemen.

Ik ken mensen die al meer dan 15 jaar met zulke personen samenleven. Het doet zeer om de verhalen te lezen, ik voel met ze mee. Maar roep ook heel hard: “WEGWEZEN!”

Ik snap het en ik snap het niet.

Ook bij mezelf en mijn relatie met de narcist is dat het geval. Ik snap het dat ik heel hard weg moet rennen van die man, maar ik word telkens terug gesleept omdat mijn hart wil dat hij normaal is en ook liefde kan geven. (wat hij dus niet in zijn woordenboek heeft staan)

Ik snap het niet, dat ik in zo een persoon geloofd heb. Dat ik alles wilde geven om hem gelukkig te maken. Dat ik dacht dat hij mij ook nodig had. Iedereen zegt altijd dat ik een sterke vrouw ben, maar ik vind mezelf heel zwak dat ik dit niet heb gezien. Ik heb te veel voor hem opgegeven en ik kan dat nooit meer terugdraaien. Ik heb mensen pijn gedaan, omdat ik dacht dat hij eerlijk en betrouwbaar was. Ik heb dingen ingezameld voor hem en zijn project. Een project dat een grote leugen is. Hij wil gewoon zo gemakkelijk mogelijk in Afrika leven, zonder dat het hem een cent kost. En zeker niet om daar de mensen te helpen. Hij wil maar een mens helpen, laat dat duidelijk zijn. Hij weet hoe hij mensen moet bespelen, hoe hij aandacht krijgt en materiaal los kan peuteren van iedereen. Het beste zou zijn als we hem allemaal de rug toe keren, dat hij het eens zelf moet voelen, zonder over een ander te lopen. (ik dwaal af)

Ik stuur mensen met vragen mijn manier van overleven, namelijk het 'omdenken'.

Wat is omdenken?

Omdenken wil zeggen dat je leert de gedachten en gevoelens zo te plaatsen dat je niet meer voor de ander kiest. In het begin is dat heel moeilijk, want je wil nog steeds vasthouden aan het goede in je relatie. Ik ga het uitleggen via een eigen ervaring.

Ik ben gevallen voor mijn vriend, omdat hij zich heel gevoelig opstelde de eerste maanden. Hij vertelde wat er in zijn leven allemaal misgelopen was en dat hij ontzettend blij was aan een keerpunt te kunnen beginnen in zijn leven. Na twee exen kon hij nu met een heel leuke vrouw beginnen aan zijn derde ronde. Ook zijn kinderen waren blij dat hij iemand gevonden had om samen oud te worden.

“Pa, geniet van je derde ronde.”

In het begin was alles leuk en aardig in de derde ronde, maar na een tijdje kwam ik erachter dat hij een beetje vals speelde, want hij had op de achtergrond een liefje (voor een vierde ronde?).

Soms vroeg ik aan hem of dit “onze” ronde was? Maar ik kreeg als antwoord dat het ZIJN ronde was. Dat vond ik raar en vervelend, maar ik accepteerde het wel. Hij had echt kut-relaties achter de rug. Hij wist me steeds te overtuigen en trok me dan naar zich toe. Maar hij stootte me langs de andere kant net zo hard af. Hij zei dat zijn hart zo erg bezeerd was, dat hij moeite had met iemand toe te laten. Hij had schrik om zich helemaal open te stellen voor mijn liefde, want misschien zou ik me niet 100% geven.

Toen ik vertelde dat ik er 200% voor wilde gaan, lachte hij me uit, want als wetenschapper wist hij dat 200% ergens voor gaan niet bestaat, wiskundig gezien. Voor mij betekende de 200% gewoon een manier om te zeggen dat ik me volledig aan hem gaf, maar romantisch was hij niet dus hij snapte de boodschap erachter niet.

Na verloop van tijd kreeg ik steeds vaker verwijten dat het “zijn” derde ronde was en dat ik eraan deel mocht nemen als ik mijn leuke kant liet zien. Hij had namelijk geen kutwijf nodig. Ik moest telkens dankbaar zijn en dankbaarheid tonen, want hij had me gered van een miserabel leventje onder de kerktoren. Ik was zwak en een wrak toen hij mij ontmoette en ik mocht vooral blij zijn dat hij voor mij zorgde al die tijd. (kotszakje nodig?)

Toen leerde ik omdenken. Ik zei tegen hem dat hij enkel een gat nodig had om te vullen. In bed kreeg ik wel de nodige aandacht. Ik wilde bijna schrijven EN LIEFDE, maar het was enkel een lichamelijke actie-reactie in ons bed. Dan nog als het hem uitkwam, want ik wilde graag 's avonds ook wel eens vrijen en hij was dan zogezegd veel te moe. Hij wilde pas in de ochtend als we wakker werden even vrijen. Toen ik daarover 'zeurde' (iets zei) deed hij gewoon 's morgens niets meer. Geen aai of knuffel. En al stond zijn paal overeind...ik had iets gezegd over seks in de ochtend en dat was tegen het verkeerde been. Dus stapte hij met een erectie uit bed, liet zijn hand erover glijden, keek me daarbij aan en liep naar de keuken.

Hij dacht dat hij me daarmee kon krenken, maar uiteindelijk miste hij zelf gewoon veel beurten. En hij stimuleerde mij nog beter bij het omdenken.

“Ik ben voor hem een gebruiksvoorwerp. Een gat dat af en toe gevuld mag worden en dan nog dankbaar moet zijn dat hij het wil vullen.”

Het woord gebruiksvoorwerp heeft me geleerd om mijn gevoelens voor hem op de achtergrond te krijgen. Ik heb geen gevoelens voor hem, dankzij het omdenken. Hij komt steeds terug en haalt me aan. Dat is enkel omdat hij weer iets nodig heeft, nooit komt hij omdat ik iets nodig heb. Nooit geeft hij liefde. Hij liegt tegen mij, ik verdien beter dan dat. Hij bedriegt me en denkt dat ik er niets van weet. Hij denkt dat hij de belangrijkste is in onze relatie, maar uiteindelijk ben ik de belangrijkste. Ikzelf kan denken en voelen wat ik wil. Ik trap er niet meer in, dat mijn hart tegen mijn hersens zegt dat ik niet zonder hem kan leven. Ik hoef niet vast te houden aan het gevoel van verliefdheid. Want dat is eigenlijk de reden waarom wij bij de verkeerde persoon blijven hangen. We zijn verslaafd aan het gevoel van aandacht. En al draait die aandacht uiteindelijk naar de negatieve kant van aandacht, voor ons blijft het aandacht. En we willen heel graag aandacht van die persoon.

Het omdenken, geeft mij de mogelijkheid om te realiseren dat er heel veel mensen zijn op deze aardbol. Er is niet alleen die persoon uit mijn relatie. Er bestaan heel veel mensen waarmee ik een band kan vormen.

Ik ben heel graag verliefd. Ik ben verslaafd aan dat gevoel. MAAR hij heeft alle lust in mij ontnomen. Hij heeft alle energie opgeslorpt, uitgezogen, afgenomen. Ik weet niet meer hoe het voelt om op iemand verliefd te zijn. Ik heb mijn hart afgesloten uit zelfbescherming. In mijn hart wonen alleen mijn kinderen en hun vader. Mijn broers en zussen en ons mam, maar zelfs bij hen durf ik niet meer terecht met mijn pijn en verhalen.

Soms voel ik me heel erg alleen, maar ik weet dat het ook komt door hem. Hij heeft ons geïsoleerd en heeft steekjes onder water gegeven over mijn vrienden en familie, zodat ik die achter mij zou laten. Hij wilde dat ik totaal afhankelijk zou worden van mijn gevoelens voor hem. En tegelijkertijd negeerde hij al mijn gevoelens. Ik bleef te lang hangen in de relatie, want ik bleef verliefd (door mezelf). De verslaving aan het lekkere gevoel van de enorme kriebel in mijn buik heeft me te lang weerhouden om naar mijn echte gevoel te kijken.

Het echte gevoel is namelijk dat hij een klootzak is (dat is geen gevoel, dat is een feit).

Het echte gevoel is namelijk dat hij me langs alle kanten bezeerd heeft, hij loog en bedroog. Hij vertelde leugens tegen andere mensen dat ik zijn spullen gejat heb, zijn paspoort en gsm. Hij vertelde tegen zijn zoons dat ik berichten heb gestuurd met zijn ipad en gsm. Nu zijn die door hemzelf beveiligd, maar een uitleg hoe ik dan berichten kan versturen...ho maar!

Zijn zoons geloven hem (of misschien niet), ik heb geen contact gehad met hen daarover. Hij hield me mooi uit het zicht en ik kon ze er niets over vragen.

Het omdenken geeft je de mogelijkheid om het in het belachelijke te trekken. Stel je eens voor dat er een film van gemaakt zou worden. Achteraf zou iedereen die het gezien heeft de narcistische persoon op willen sluiten of erger.

Bedenk wat jij zou doen als het een ander overkwam? Zet jezelf eens even buiten je eigen relatie en bekijk dan wat je zou aanraden. Herhaal dit elke dag en leer ook naar jezelf kijken in de spiegel. Houd jezelf die spiegel voor, niet alleen figuurlijk, ook letterlijk.

Ga voor de spiegel staan en stel deze vraag: “Hou jij van mij?”

Wil je alles voor deze persoon doen om die gelukkig te maken?

Begin daar dan aan, want je narcistische vriend, vriendin, man, vrouw, moeder, vader, dochter of zoon zal het niet voor je doen. Die blijft je ongelukkig maken, want dan blijf jij afhankelijk van hen. Dat weten ze verdomd goed en ze maken er steeds opnieuw gebruik van.

En dan zijn we weer terug bij het woord GEBRUIKSVOORWERP.

Weet dat je geen gebruiksvoorwerp bent! Van niemand. Maar bezie jezelf zo en vertel dan nog een keer of je van jezelf houdt of niet.

Hoe plezier je anderen?

Afgelopen vrijdag was hier een buurtontbijt geregeld in buurtcentrum de Triangel. Ik heb daar ook een stukje over geschreven.
Aan het eind mochten de mensen wat overschotjes mee naar huis nemen. Ik kreeg de kwark en de Griekse yoghurt. De kwark ging 's avonds al in een stoofpotje met groentjes en lekkere vis. Maar het was nog niet helemaal op.
Gisterochtend bij de koffie (ik ga bijna elke ochtend een bakkie doen in het buurtcentrum) had Johan nog appels op tafel gelegd die over waren van vrijdagochtend. Ik nam er een aantal mee naar huis en beloofde een lekkere appeltaart te bakken voor deze ochtend.
Gistermiddag stond ik vol goede moed in mijn keukentje te mengen, appels, kwark, kaneel en een beetje suiker. De bodem maakte ik ook aan met kwark door het deeg. De vorm werd gevuld en de oven werd voorverwarmd. Binnen een half uurtje begon het heerlijk te ruiken in huis. Wat zouden we gaan genieten van een lekker taartje.

Helaas bleef het bij een lekkere lucht in huis, maar de bodem was keihard en smaakte van geen kanten.Ik liep vanochtend dus met lege handen naar de Triangel. Iemand had een bus slagroom bij, maar die ligt er nu nog.

Vandaag nam ik de resterende appels mee en nam ik een tweede poging. Ik ging in de winkel een pak halen om koude appeltaart te maken. Die hoeft alleen maar in de koelkast. Uitslag over de smaak volgt morgen.
Daarnaast wilde ik toch ook een klassieke appeltaart erbij, want anders had Sjacco voor niets slagroom gekocht. Dus ik heb vanmiddag twee appeltaarten gemaakt voor morgen bij de koffie in het buurtcentrum.

Het huis ruikt heerlijk naar appels en kaneel. De afwas is gedaan en hier zit een tevreden mens op de bank.

Hopen dat de buurtbewoners morgen ook tevreden zullen zijn met de taarten. Een klein plezier tijdens het maken, een groot plezier bij het proeven.
Als ze goed smaken laat ik iets horen en anders blijft het stil. ;)

Karma

Karma is een begrip uit het hindoeïsme en het boeddhisme, dat letterlijk vertaald wordt als 'handeling', 'actie' of 'daad'. In zowel het hindoeïsme als het boeddhisme omvat karma de fysieke en mentale acties van een individu die gevolgen hebben voor het leven en volgende levens door middel van reïncarnatie. Wikipedia

Precies zes jaar geleden viel 14 oktober ook op een zondag. Destijds was ik met mijn kinderen en onze vriendengroep een weekendje weg. We deden dat ongeveer elke twee jaar, samen met onze gezinnen. Ik leerde vier leuke meiden kennen in het eerste jaar van het middelbaar onderwijs. We bleven vriendinnen en zijn dat nu nog steeds.

Zes jaar geleden was het de eerste keer dat mijn man er niet bij was tijdens het vriendenweekend. Ik was namelijk uit huis gegaan in juni van 2012, ik wilde scheiden.
Vraag me niet waarom, want ik heb er geen antwoord op. Het is wat het is en ik heb een lieve man in de steek gelaten. En zo ook mijn kinderen. Niemand had ooit gedacht dat wij uit elkaar zouden gaan. Eerlijk gezegd ikzelf ook niet.

Vandaag precies zes jaar geleden heb ik inderdaad een 'handeling', 'actie' of 'daad' gedaan die invloed en grote gevolgen heeft gehad voor mijn heden.
Ik ging namelijk op stap met een man die ik tegenkwam via internet. Het heeft me geluk gebracht en zeker ook het tegenovergestelde. Ik heb in die zes jaar nooit een thuis gehad, al beloofde hij voor me te zorgen en een beter leven in gezondheid en vol met liefde.

Een van de eerste dingen waarvan hij me probeerde te overtuigen was dat mijn kinderen mij leeg zouden zuigen, ze profiteerden van mijn zwakheid na de scheiding. Volgens hem. Het was een grote schande dat ik ze liet uitgaan, want eigenlijk zouden ze constant moeten studeren. (ik was dus niet zo een goede moeder, dat was ik volgens mij al toen ik ging scheiden, maar niet om de redenen die hij aandroeg)
Gelukkig heb ik mijn hele leven lang al goed met mijn kinderen over alles en nog wat kunnen praten en ik wist dus ook dat hij me blaasjes probeerde wijs te maken. Die heb ik snel doorprikt.

Als tweede had hij enorm angstaanjagende verhalen over zijn ex-vrouwen. Over zijn eerste vertelde hij niet zoveel, maar over de tweede ex kon hij maar niet zwijgen. Ze was een regelrechte borderliner en hij was groot slachtoffer van haar geldzucht. En telkens als zijn dochtertjes naar hem toekwamen, werden ze uitgehoord over wat mama allemaal weer gedaan zou hebben die week. Hij bleef er op hameren dat het een heel slechte moeder was. Hij heeft me in die jaren meerdere malen met haar naam aangesproken. (zie ook het boek 'Bevrijd van de narcist')

Als derde bracht hij zijn eigen familie in diskrediet. Hij was vroeger door zijn ouders heel slecht behandeld. Zijn oudste zus en zijn broer kregen thuis veel meer aandacht en cadeaus en bovendien werd hen regelmatig geld toegeschoven. Ze hebben ook meer ontvangen na de dood van hun ouders, het was een oneerlijke verdeling. Twee kinderen kregen meer dan de andere twee. Tegen mij klaagde hij daar steen en been over, maar als ik eens iets zei dan moest ik zwijgen, want hij vond het zogezegd helemaal niet erg. Hij zou het zijn kinderen nooit aandoen.
Nu mag je best weten dat hij het ook andersom vertelde, zijn eerste twee kinderen krijgen meer dan de kinderen van zijn tweede vrouw. Reden daarvoor is dat zijn tweede vrouw al teveel geld opgemaakt heeft tijdens hun huwelijk. Hij had de gebruiksrechten van zijn bedrijf voor een mooi bedrag overgemaakt aan een groot bedrijf. Het geld...daar zijn leuke reizen van geboekt en dergelijke. Maar dat het op is gegaan is allemaal de schuld van haar! Dat hij ook mee op reis is gegaan en daarmee dus op de hoogte was van het feit dat zulke zaken geld kosten...? 
Ik mocht daar absoluut niets over zeggen, want dat klinkt als iemand ook de schuld geven. En het was al haar schuld, dus kan het niet ook zijn eigen schuld zijn.

Hij had ook een leuk Karma-verhaal over zijn eerste vrouw. Zij woont namelijk nog in hun huis en hij zegt daarover dat hij haar in een mooie gevangenis heeft zitten, want als ze wil verkopen moet ze hem een deel vergoeden. Karma?

In principe is karma daad en gevolg, actie en reactie. Wanneer dat precies komt is bij iedereen verschillend. Als ik dit verhaal plaats heeft dat ook een gevolg. Ik doe er misschien mensen pijn mee, ik maak misschien mensen aan het lachen, hoe dan ook het heeft een gevolg. Plaats ik het daarom niet?

Karma, mijn scheiding had een gevolg, niet prettig voor de kinderen en voor mijn man. Uiteindelijk ook niet voor mij. Karma heeft me geleid naar een relatie met een narcistisch persoon. Ik heb daaruit mijn les getrokken en zal in de toekomst een beetje beter oppassen. 
Karma heeft ook geleid naar het schrijven van nieuwe boeken. "Twee stappen voorwaarts drie stappen terug", "Het draait hier vierkant" en "Bevrijd van de narcist". Drie boeken vol waargebeurde verhalen tijdens mijn leven in Afrika met mijn allerliefste vriend die voor me zou zorgen tot zijn 100ste verjaardag. 
Dat hij echter in 2018 al 100 zou worden had hij me niet verteld. Hij krijgt ook nog wel te maken met karma.

Het goede doel

Gisterochtend een heerlijk ontbijt genoten bij het buurtcentrum de Triangel in Terneuzen. Georganiseerd door de wijkraad en gesponsord door de middenstand. Het goede doel was om geld in te zamelen voor gezinnen die wegens ziekte en dergelijke niet zomaar even weg kunnen. Er stond een spaarpotje klaar waar de gasten van het ontbijt een kleine of grote bijdrage in konden doen. Met dit geld worden dan later mensen blij gemaakt met bv een dagje uit.

Er zaten een stuk of vijftig volwassenen en kinderen te smikkelen van allerlei soorten brood, koffiekoeken, vleeswaren, kaas, salades, yoghurt en kwark, muffins, donuts, jus d' orange, chocolademelk, melk, koffie en thee. Ieder van ons kreeg bij binnenkomst ook een lotje voor een tombola. En we waren even live op de radio. De wijkraad heeft goed gezorgd voor ons en ook Johan de beheerder van het buurtcentrum liep de benen onder zijn lijf uit om koffie te zetten.

DANK JULLIE WEL

Na het ontbijt bleef ik hangen om wat mee op te ruimen. Ondertussen werd er een interview gehouden door een reporter van PZC. Ik ben zelf nieuw in Terneuzen en ben gelukkig ook een keer binnengelopen bij de Triangel, zo leer ik meer mensen kennen en ik kan links en rechts wat helpen.
Het stukje uit PZC is hier te vinden: https://www.pzc.nl/zeeuws-vlaanderen/de-loop-zit-er-weer-in-bij-de-triangel~a0567bb1/

De dames van de yoga, die tijdens het ontbijt in een andere ruimte van buurtcentrum de Triangel zaten, kwamen ook nog een hapje eten. Dit was eerder een lunch dan een ontbijt.

Ik hoop dat iedereen ervan genoten heeft. Ik in elk geval wel. Met een lekker appeltje in mijn hand ben ik huiswaarts gegaan. 
Of er veel geld opgehaald is voor het goede doel weet ik niet. Daar zal ik eens achter horen.

Ik ga proberen ook iets leuks te doen in het buurtcentrum. 
Wordt vervolgd... 

LUIDE STILTE

Elke dag weer is er een moment
van luide stilte

Het begint normaal gezien met gerommel in mijn hoofd
Allerlei gedachten door elkaar
Verleden
Heden
Toekomst
En nu?

Oude vrienden zie ik niet veel
Het doet me zeer

Nieuwe contacten zoek ik
Maar na een tijd raak ik ze kwijt
Ze willen andere dingen 
Ik leef op budget
Heb een strak schema
Niet alleen in mijn hoofd
Ook op de bank

Sommige nieuwe contacten worden boos
Omdat ik niet snel genoeg reageer
Omdat ik ze zeg dat ik niet toe ben aan een relatie
Omdat ik geen foto stuur
Omdat ik gedichten plaats uit 2012
Omdat ze denken dat die voor hen geschreven zijn in het heden
Omdat er woorden over en weer gestuurd worden

(deze laatste zal ik even toelichten)
Op de Facebook-pagina poëzinnig kwamen gedichten voorbij van een man en een viertal weken geleden maakte ik een opmerking dat een gedicht me raakte. We werden vrienden op fb en via een chat stuurde ik dat ik meer van hem wilde leren kennen.
Hij stuurde dat mijn gedichten en verhalen hem ook raakte en hij zei dat we verbinding hadden. Telkens stuurde hij: 'Ilonka ik voel je'.
Toen kwam er een moment dat hij reageerde op een gedicht wat ik voor iemand anders geschreven had. Hij reageerde met een gedicht op het mijne. In het gedicht liet hij verstaan dat er een relatie tussen ons was. Daarna gaf hij bij alles wat ik plaatste een reactie in de vorm van een gedicht. Over onze verbondenheid, over zijn gevoel voor mij. Ik heb hem gevraagd dat niet te doen. En uiteindelijk plaatste ik dit gedicht: 

Mag ik

mag ik mijn eigen leven leiden

mag ik mijn eigen leven lijden

mag ik zeggen dat ik jou daarbij niet nodig heb

mag ik gewoon zonder jouw opdringerigheid verder gaan

mag ik iedereen vertellen dat ik zonder je kan bestaan

mag ik rust

mag ik genieten van de tijd die me rest

mag ik 
want ik ben op mijn best

zonder jou

mag ik

Ja ik mag

en nu

Laat me! 


Hij was er niet blij mee. Hij ontvriendde me. Ik stuurde hem een bericht, dat het een overdreven reactie was. Maar ik kreeg te horen dat ik zijn hart stuk gemaakt heb. (na amper vier weken alleen chat en fb contact?) Hij kon er zelfs niet meer van schrijven. Ik had hem ontzettend veel pijn gedaan met dit gedicht. Want hij was steeds open en eerlijk. 
Hij had een vriendin en een open relatie. Ik zei dat ik daar niet in geloofde, daarop zei hij dat monogamie een verzonnen toestand is die eigenlijk niemand wil. Hij gaf me de naam van zijn vriendin en zou ons aan elkaar voorstellen, zodat we samen dingen konden gaan doen. Daarna verklaarde hij dat ze er nog niet aan toe was, dat ze in haar persoonlijke leven problemen had en nu niet wilde. Ik geloofde weinig van zijn verhaal. Toen ik dat aangaf kwam hij met dit: Hij heeft zoveel liefde te geven en hij wil graag delen. Ik heb hem verteld dat ik niet wilde delen. 
Hij wist dat ik uit een relatie kom waarbij ik een flinke klap in mijn gezicht heb gehad. Maar met woorden en gedichten probeerde hij me duidelijk te maken dat veel mijn keuze is geweest en zal zijn voor de toekomst. 
Ik heb contact met hem gemaakt, omdat hij mooie teksten schreef. 
Ik zocht geen bed-maatje. 
Ik zoek geen vaste relatie. 
Ik dacht dat hij me begreep en dat we door deze schrijfsels ons verleden konden verwerken en loslaten, maar hij was me uiteindelijk iets aan het opdringen. Een gedachtegang waarmee ik het niet eens was. En ik kwam op voor mezelf. 
Toen werd hij boos en ik kreeg de schuld van zijn pijn. 
Hoe erg lijkt dit op mijn ex-vriend? Ik heb gezegd dat hij een narcistisch trekje had, en toen werd hij helemaal kwaad. Hij was open en eerlijk (degenen die dat het hardst roepen...)
Nu heb ik hem geblokkeerd. Dat hij een ander zoekt om te sollen.
Terug naar het begin.

Gerommel in mijn hoofd
Gerommel in mijn leven
Allemaal maar even
Maar het is er wel
Dus soms sluit ik me af voor

LUIDE STILTE