Avonturen voor, tijdens en buiten de avonduren

Avonturen voor, tijdens en buiten de avonduren

Natuurlijk spenderen we hier vele avond-uren buiten. In Senegal liggen de temperaturen iets hoger dan het gemiddelde in België en Nederland. Het is hier (bijna) altijd terrasjesweer.

Het enige nadeel is, dat het hier vroeg donker is. En vroeg donker blijft. Het zomeruur kennen ze hier niet en als ze het zouden kennen dan zou het weinig verschil maken. De ene keer is het licht tussen 7 en 7 uur en de andere keer is het licht tussen 6 en 8 uur. Je hebt hier dus maximaal zonlicht tot 8 uur 's avonds. De avond-uren zijn dus vooral in het donker. Er is geen schemer, zoals we dat kennen in België en Nederland. Gewoon van zon...geen zon meer. Binnen vijf minuten is het gewoon donker. Als de maan een beetje schijnen wil, heb je nog ietwat licht, maar als de maan er niet is, is het hier echt pikdonker. Er zijn hier geen lantaarnpalen. Of een paar op zonneenergie, maar daar zit dan weer geen bedrading in. Dus pikdonker!

Dan komen sommigen bij de avonturen. In Kafountine kun je heel wat avonturen beleven. Er zijn plaatsen waar je een meisje op kunt pikken om in het pikdonker de avond-uren mee door te brengen. Soms wordt dan je geld gepikt, in het pikdonker en eindig je met een meisje wat quasi-onschuldig toch een avontuur verwacht van je pik... maar daar staat je kop niet naar.

De jongere broer van Titi is hier een aantal maanden op vakantie. Hij werkt in Frankrijk als doe-het-zelver. Hier laat hij zich graag doen. Hij doet het met veel verschillende meisjes, op evenveel verschillende avonden. Titi zegt: “Feesten, meisjes, seks, drank en rock and roll. Met de drugs en steeds aan de roll.”

Hij probeert zijn broer af te remmen in de avond-uren. Maar zijn broer wilt avonturen. Met zoveel mogelijk meisjes als hij maar tegenkomt, want zijn vrouw heeft al tien jaar geen seks meer met hem.

Dit eindigt vast in een lastig avontuur, met een baby die eigenlijk niet gewenst is. Maar als je als Senegalese hier een baby hebt bij een toubab (witte) dan zit je gebeiteld. Dan betaalt toubab, want hij heeft fatsoen. En na een tijdje probeer je met hem te trouwen, dan hangt hij helemaal vast. Ook tijdens de avond-uren, na het avontuurtje.

We kennen er hier al verschillenden die erin trapten.

Je kunt hier ook andere avonturen beleven. Rudy had een tuinman en na een tijdje zei de tuinman: “Ik ga iets doen, wat ik eigenlijk niet graag doe. Maar ik doe het toch.”

Rudy begreep er niet veel van.

De volgende dag kwam de tuinman niet. De volgende week kwam de tuinman niet.

Zou hij gewoon niet meer komen? dacht Rudy.

Toen kwam er een man aan de deur. Hij riep Rudy en gaf hem een oproepingsbevel. Rudy moest de dag erna bij de politie in Diouloulou komen.

Rudy begreep er niet veel van.

Bij de politie, de volgende dag, kwam de uitleg. Zijn tuinman zat daar en Rudy vroeg vriendelijk hoe het met hem ging? De politie legde aan Rudy uit, dat de tuinman een klacht had neergelegd. Rudy zou seksuele handelingen met hem willen. Dat is hier verboden! Maar je kunt een som geld betalen en dan vergeten we het hele avontuur.

Rudy begreep er nu wel veel van.

Er was een avontuurtje verzonnen in de avond-uren en Rudy moest hiervoor betalen. Rudy werd overvallen door deze beschuldiging, maar reageerde gelukkig slim.

Hij zei: “Ik ga dit eens met mijn advocaat overleggen.”

Zijn tuinman schrok hier toch wel van. Want eigenlijk was er helemaal niets gebeurd. Hij was opgestookt door zijn familie om Rudy toubab geld af te troggelen.

Hij had beter gewoon blijven werken bij Rudy, dan had hij elke maand een vast salaris verdiend. Nu kreeg de hele familie nul op rekest.

Ik beleef andere avonturen. Ik ben alleen thuis en de geiten staan nog binnen in hun hok. Ze staan te mekkeren, want ze hebben niet te veel te eten daar. Ik ga ze niet buiten zetten, want de bok is nogal springerig. Hij heeft constant zin en de geit wil niet meewerken. Ik ben net ongesteld, maar ik wil ook niet meewerken. De bok ruikt het wel, maar mag ook niet op mij.

Langzaam loop ik naar de maïs, als ik er een paar afsnijd dan geef ik die aan de geiten in hun hok. Ik zie in mijn ooghoek een knalgroen stengeltje in de boom hangen.

Aaaargh, het is een slang(etje). Zijn kopje wiegt heen en weer. Hij wil me hypnotiseren. Ik blijf stokstijf stil staan. De slang blijft schommelen. Dan besef ik dat ik weg moet lopen, al is het maar om een stok of de schop te pakken. Ik moet kunnen meppen als hij dichterbij komt. Ik ga vijf of zes meter verderop staan met mijn schop. De slang bekijkt het tafereel. Misschien klopt zijn hart wel harder als het mijne. Langzaam kruipt hij een tak hoger. Hij valt van de tak en maakt zich uit de voeten.

O nee, een slang heeft geen voeten.

Ik ga twintig meter verder achteruit zitten. Drink een kopje thee om te kalmeren. Als ik nu door de tuin loop, is elk lichtgroen sprietje een mogelijk gevaar. Wat een avontuur, gelukkig niet in de avond-uren, want dan zou ik hem niet zo goed zien.

Ontwikkelingswerk

Ontwikkelingen tijdens ons ontwikkelingswerk. De komende tijd hebben we veel verwachtingen. Ik zal er enkele uit de doeken doen.

1. We zijn terug in bespreking met de burgemeester van Kafountine. Hij is bij de president van Senegal geweest en heeft daar te horen gekregen dat het hoog tijd is dat het zuiden (en de rest van Senegal) zelfredzaam wordt.
Nu is de burgemeester een politieker en geen boer (af en toe wel, in de slechte zin van het woord). Hij heeft een gediplomeerd boer nodig. Daar komt Rafael in beeld. Hij is landbouwingenieur. Hoe gediplomeerd kun je zijn als boer. (over de tropen spreken we nog maar niet, dat is een andere opleiding) Maar Rafael leert snel  en de rest zoekt hij op via het wereldwijdeweb www en downloaden maar... Dan 's avonds lezen in je bed en slimmer ontwaken.
Hoe deze gesprekken verder gaan? Ik houd jullie op de hoogte. Misschien duurt het enkele weken, dat zijn we hier gewend.

2. De bouw van de boerderij en toebehoren. In Diannah schiet het al aardig op. De mannen zijn blij dat ze iets bij kunnen verdienen. Ze maken stenen voor de gebouwen, ze zetten een omheining, ze kappen onkruid om plaats te maken voor het volgende gebouw, enz. We kunnen binnenkort verhuizen.
Dat we nog niet alle officiële papieren hebben, zal jullie niet verwonderen. Het verkrijgen van papieren, juiste papieren , is hier niet evident. Er moet overlegd worden. En naar mijn idee, met de hele bevolking! Maar ik denk té Europees en verwacht te snel. Tja, wat verwacht ik eigenlijk?

Ik verwacht dat het zich hier een beetje ontwikkelt. Dat hoeft niet perse in Europees tempo, maar een beetje sneller dan het Afrikaanse tempo mag best wel.

Het gaat hier traag vooruit. Het gaat tenminste al vooruit en niet meer achteruit. MAAR je moet ze eens zien bij een festival. Dan hebben ze plots allemaal tempo. Een tempo, dat wij als buitenlander niet bij kunnen houden. Ze springen en dansen. Je kent vast wel het ritme van de djembé.
Ze keken nogal raar op toen ik er middenin ook mee ging staan dansen. Het werd gefilmd en later nog getoond bij een volgend feest. Een witte die mee danst en springt!

3. De zaden. We hebben verschillende zaden mee gesmokkeld, via zaden voor voedsel kregen we kilo's toegestuurd voor ons project. Nu hebben we allerlei testen gedaan in onze eigen tuin en hebben er verschillende mensen ook al om zaad gevraagd van bv bonen. Na een aantal weken vragen we: "Heb je de bonen al gezaaid?"
"Nee, ik bewaar die."
"Je moet ze nu zaaien, anders verliezen ze hun kiemkracht en gaat er niets groeien."
"Okee."
"En...hoe gaat het met de bonen?"
"Die heb ik nog niet gezaaid."
Tja, wat moeten we hiermee?

We willen graag ontwikkelen. We willen zo graag helpen. We willen ergens komen met de mensen samen.

Het wordt een tocht van lange adem...
En het is beter dat je die niet inhoudt tijdens die tocht.
Je zal het einde niet halen, vermoed ik.

Maar we zijn rebellen en bikkels. We knokken en vechten als leeuwen. Niet te snel, want dat is te Europees. We doen het langggggzaamaan. Op zijn Afrikaans, want we hebben tijd.

Zij hebben honger, maar daarvoor hoef je je toch niet te haasten...?
Als wij honger hebben, kijk ik naar Rafael en dan gaan we ergens in de tuin kijken of er iets rijp is. Hij is niet voor niets boer, de tuin staat vol met voer, voedsel, lekkere dingen.

De start van mijn blog

Hallo allemaal,

Om in de picture te komen wereldwijd, heb je een web nodig. Een web waarin je mensen kunt vangen en even vast kunt houden om bv. je blog te lezen.
Bij deze... de start van mijn blog.

Momenteel woon ik in Afrika en internet is hier een rariteit. Als de stroom afgesneden/uitgezet wordt is er geen internet. Dan kan ik ook geen teksten plaatsen in de blog. Jullie kunnen dan mijn verleden blijven lezen en herhalen, maar dat is niet de bedoeling van een blog. Dat is wel de bedoeling met de boeken die ik al geschreven heb. Die trek je met regelmaat uit je boekenkast en je leest ze nog een keer. Ik ga geen enquêtes houden over de boeken en geen boekbesprekingen, zoals vroeger op school. Ik hoop gewoon dat jullie genieten van alle boeken. Het zijn er momenteel al vier, waarvan twee alleen geschikt voor volwassenen. Die heb ik geschreven onder de naam Delila Lean. Je kunt haar ook vinden op facebook en overal op internet. Ze is niet erg actief op facebook, maar dat terzijde. Ik kan niet alles bijhouden.

Volgens mij is een blog uitgevonden om mensen op de hoogte te houden (up to date) en niet de geschiedenis te herlezen.

Dit is een eerste test en ik ga nu kijken of ik dit ook via facebook kan delen. Dan kan ik al mijn boeken met jullie delen. Al mijn avonturen delen.

Bovendien jullie op de hoogte houden van de ontwikkelingen hier in dit ontwikkelingsland. En dat zijn er nogal wat!

Lieve groetjes,
Ilonka