Ontwikkelingswerk

Ontwikkelingen tijdens ons ontwikkelingswerk. De komende tijd hebben we veel verwachtingen. Ik zal er enkele uit de doeken doen.

1. We zijn terug in bespreking met de burgemeester van Kafountine. Hij is bij de president van Senegal geweest en heeft daar te horen gekregen dat het hoog tijd is dat het zuiden (en de rest van Senegal) zelfredzaam wordt.
Nu is de burgemeester een politieker en geen boer (af en toe wel, in de slechte zin van het woord). Hij heeft een gediplomeerd boer nodig. Daar komt Rafael in beeld. Hij is landbouwingenieur. Hoe gediplomeerd kun je zijn als boer. (over de tropen spreken we nog maar niet, dat is een andere opleiding) Maar Rafael leert snel  en de rest zoekt hij op via het wereldwijdeweb www en downloaden maar... Dan 's avonds lezen in je bed en slimmer ontwaken.
Hoe deze gesprekken verder gaan? Ik houd jullie op de hoogte. Misschien duurt het enkele weken, dat zijn we hier gewend.

2. De bouw van de boerderij en toebehoren. In Diannah schiet het al aardig op. De mannen zijn blij dat ze iets bij kunnen verdienen. Ze maken stenen voor de gebouwen, ze zetten een omheining, ze kappen onkruid om plaats te maken voor het volgende gebouw, enz. We kunnen binnenkort verhuizen.
Dat we nog niet alle officiële papieren hebben, zal jullie niet verwonderen. Het verkrijgen van papieren, juiste papieren , is hier niet evident. Er moet overlegd worden. En naar mijn idee, met de hele bevolking! Maar ik denk té Europees en verwacht te snel. Tja, wat verwacht ik eigenlijk?

Ik verwacht dat het zich hier een beetje ontwikkelt. Dat hoeft niet perse in Europees tempo, maar een beetje sneller dan het Afrikaanse tempo mag best wel.

Het gaat hier traag vooruit. Het gaat tenminste al vooruit en niet meer achteruit. MAAR je moet ze eens zien bij een festival. Dan hebben ze plots allemaal tempo. Een tempo, dat wij als buitenlander niet bij kunnen houden. Ze springen en dansen. Je kent vast wel het ritme van de djembé.
Ze keken nogal raar op toen ik er middenin ook mee ging staan dansen. Het werd gefilmd en later nog getoond bij een volgend feest. Een witte die mee danst en springt!

3. De zaden. We hebben verschillende zaden mee gesmokkeld, via zaden voor voedsel kregen we kilo's toegestuurd voor ons project. Nu hebben we allerlei testen gedaan in onze eigen tuin en hebben er verschillende mensen ook al om zaad gevraagd van bv bonen. Na een aantal weken vragen we: "Heb je de bonen al gezaaid?"
"Nee, ik bewaar die."
"Je moet ze nu zaaien, anders verliezen ze hun kiemkracht en gaat er niets groeien."
"Okee."
"En...hoe gaat het met de bonen?"
"Die heb ik nog niet gezaaid."
Tja, wat moeten we hiermee?

We willen graag ontwikkelen. We willen zo graag helpen. We willen ergens komen met de mensen samen.

Het wordt een tocht van lange adem...
En het is beter dat je die niet inhoudt tijdens die tocht.
Je zal het einde niet halen, vermoed ik.

Maar we zijn rebellen en bikkels. We knokken en vechten als leeuwen. Niet te snel, want dat is te Europees. We doen het langggggzaamaan. Op zijn Afrikaans, want we hebben tijd.

Zij hebben honger, maar daarvoor hoef je je toch niet te haasten...?
Als wij honger hebben, kijk ik naar Rafael en dan gaan we ergens in de tuin kijken of er iets rijp is. Hij is niet voor niets boer, de tuin staat vol met voer, voedsel, lekkere dingen.