in
mijn rugzakje heb ik een en ander gespaard
soms
is de ballast de moeite niet waard
om
te bewaren
om
mee te sjouwen
maar
het heeft geholpen
om
mijn 'ik' mee op te bouwen
vele
reizen heb ik gemaakt
mijn
rugzak is overal heen geweest
net
als ik
grenzen
zocht ik op
vaak
ging ik er overheen
ik
zoog als een spons kennis en wetenschap op
voelde
me nooit alleen
ik
vulde mijn rugzak met het goede
zowel met het slechte
en
dacht dat het echte
echte
leven
niet
zo moeilijk zou hoeven zijn
met
mijn rugzak zat ik op een eiland
het
eiland zat afgeladen vol
veel
te druk
weinig
lol
ik
nam de boot
ging
in het schip
dacht
verhip
wat is dit nu weer
waarheen
waarom
hoezo
ik
belandde op een eiland
in
de stille oceaan
en
het kwam er enkel op aan
die
topzware rugzak om te keren
leeg
te kiepen en te leren
uit
te pluizen
wat
houd ik bij
wat
doe ik weg
en
ja zeg
niet
alleen mijn rugzak werd lichter
maar
ik zelf ook
helaas
in
het hele proces
je
kunt het al raden
wegens
ontladen
liters
tranen verder zag ik het opeens
het
eiland was ver afgebrokkeld
niet
door de opwarming van de aarde
enkel
en alleen door de overlast
die
ik achterliet
mijn
rugzak leeg gekiept
kutzooi
niet
echt mooi
maar
er zat eerlijk waar geen plastic bij
behalve
siliconen borsten
shit
ook
dat kwam naar boven
het
deed me beloven
aan
mezelf dat ik dit eiland achter me zou laten
het
eiland dat me hielp
het
eiland waar ik dankbaar voor ben
het
gaf me besef
het
gaf me weer lef
om
nieuwe kusten te bezoeken
om
nieuwe lusten te voelen
om
te reizen langs de eilanden waar mijn kinderen vertoeven
die
niet dag en nacht meer mijn hulp hoeven
maar
die weten dat ik er ben
dat
ik ook rustige wateren ken
ik
heb geleerd dat er veel eilanden zijn
waar
ik met de boot komen mag
dat
is wel fijn
we
kunnen eilandhoppen
ik
zal me misschien nog wel eens laten foppen
maar
dan denk ik aan mijn rotzooi-eiland in die grote oceaan
en
weet ik
dat ik daar niet meer heen hoef te gaan
mijn
naakte ik
heeft
schrammen, butsen, bulten
deuken
littekens
breuken
gelijmd
maar zichtbaar
voelbaar
voel
maar
zacht
wrijven je handen
langs
mijn nek naar mijn rug
en
dan weer terug
je
voelt de naden van mijn pijn
en
je weet waar ik niet meer wil zijn
 |
| (eilandjes zonder water, de bodem van Lac de Robertville) |
