Mijn leven op de eilanden

in mijn rugzakje heb ik een en ander gespaard

soms is de ballast de moeite niet waard

om te bewaren

om mee te sjouwen

maar het heeft geholpen

om mijn 'ik' mee op te bouwen

vele reizen heb ik gemaakt

mijn rugzak is overal heen geweest

net als ik

grenzen zocht ik op

vaak ging ik er overheen

ik zoog als een spons kennis en wetenschap op

voelde me nooit alleen

ik vulde mijn rugzak met het goede

zowel met het slechte

en dacht dat het echte

echte leven

niet zo moeilijk zou hoeven zijn

met mijn rugzak zat ik op een eiland

het eiland zat afgeladen vol

veel te druk

weinig lol

ik nam de boot

ging in het schip

dacht verhip

wat is dit nu weer

waarheen

waarom

hoezo

ik belandde op een eiland

in de stille oceaan

en het kwam er enkel op aan

die topzware rugzak om te keren

leeg te kiepen en te leren

uit te pluizen

wat houd ik bij

wat doe ik weg

en ja zeg

niet alleen mijn rugzak werd lichter

maar ik zelf ook

helaas

in het hele proces

je kunt het al raden

wegens ontladen

liters tranen verder zag ik het opeens

het eiland was ver afgebrokkeld

niet door de opwarming van de aarde

enkel en alleen door de overlast

die ik achterliet

mijn rugzak leeg gekiept

kutzooi

niet echt mooi

maar er zat eerlijk waar geen plastic bij

behalve siliconen borsten

shit

ook dat kwam naar boven

het deed me beloven

aan mezelf dat ik dit eiland achter me zou laten

het eiland dat me hielp

het eiland waar ik dankbaar voor ben

het gaf me besef

het gaf me weer lef

om nieuwe kusten te bezoeken

om nieuwe lusten te voelen

om te reizen langs de eilanden waar mijn kinderen vertoeven

die niet dag en nacht meer mijn hulp hoeven

maar die weten dat ik er ben

dat ik ook rustige wateren ken

ik heb geleerd dat er veel eilanden zijn

waar ik met de boot komen mag

dat is wel fijn

we kunnen eilandhoppen

ik zal me misschien nog wel eens laten foppen

maar dan denk ik aan mijn rotzooi-eiland in die grote oceaan

en weet ik 

dat ik daar niet meer heen hoef te gaan

mijn naakte ik

heeft schrammen, butsen, bulten

deuken

littekens

breuken

gelijmd maar zichtbaar

voelbaar

voel maar

zacht wrijven je handen

langs mijn nek naar mijn rug

en dan weer terug

je voelt de naden van mijn pijn

en je weet waar ik niet meer wil zijn

(eilandjes zonder water, de bodem van Lac de Robertville)