Ik was
dus een stukje aan het schrijven. Aan het proberen ergens inspiratie
uit te halen. En soms komt er dan gewoon een verhaal binnen, via de
telefoon of zo....
En
terwijl ik schreef werd ik gebeld door die irritante staatsloterij,
dat mensen in Baarle-Nassau nu een leuk aanbod krijgen. Ik vertelde
de dame, net als ik dat in augustus al gedaan had, dat ik niet in
Baarle-Nassau woon. (toen hadden ze mijn adres al aangepast...dus
niet, maar ik speelde al eens mee vanuit Terneuzen, dus ze hebben
wel! mijn juiste adres) Jezus, dit wordt een verhaal apart...zet het
wel op mijn blog ;)
Dit
stukje werd mijn intro van de blog van daarstraks. Ik zal nu iets
uitgebreider ingaan op het Staatsloterij-gebeuren.
Sinds
ik terug ben uit Afrika, speel ik af en toe mee met de Staatsloterij.
Dat doe ik online en wanneer het mij uitkomt. (tegenwoordig dan toch)
Toen
ik net terug was (maart '18), dacht ik dat ik misschien wel miljonair
zou worden als ik een straatje kocht. Niet met 1/5 loten, maar met
hele loten. Daarna dacht ik dat zo een boulevard met 100 loten wel de
kans was op een miljoen. Ja, de kans zit er in. Maar uiteindelijk
ging ik over mijn budget en werden de dollartekens kleine
doodskopjes. En zoals bij de meeste kleintjes, worden ze groot. Dus
om niet verder te zinken of skeletten te vormen haakte ik af. Ik
dacht terug nuchter na en liet mijn geld op de bank staan.
Vorig
jaar, nadat ik mijn zeer verstandig besluit had genomen, werd ik
gebeld door de Staatsloterij. Het was een vriendelijke vrouw met een
prachtig aanbod om kans te maken op de vele miljoenen die ze
“uitdelen” bij de Staatsloterij. Ik kapte haar verhaal
vriendelijk af en legde uit dat ik eigenlijk net een gokverslaving
achter de rug had en niet automatisch mee wilde spelen. Zonder
inkomen houdt een mens dat ook niet vol...ook al maak je misschien
kans op geld. Als ik het niet vergok is dat nog altijd beter, in mijn
ogen. Ze vond het knap dat ik dit aangaf en ze wenste me veel geluk.
Ook vertelde ze mij wat ik kon doen aan de overdreven hoeveelheid
post die de loterijen rondsturen. Van de postcodeloterij,
vriendenloterij, staatloterij, bankloterij, noem het maar op. De
verdoken loterij waaraan de Hema gekoppeld zit. Je krijgt een prijsje
als ze je mogen bellen of als je automatisch mee gaat spelen met een
loterij. Ik heb ze een brief of mail gestuurd dat ik geen post wil
hebben, dat ik niet mee wil spelen.
Ook
heb ik me aangemeld bij bel-me-niet, maar dat helpt dus niet echt.
In
augustus van dit jaar werd ik gebeld door de Staatsloterij. Een
vriendelijke vrouw vertelde me dat de inwoners van Baarle-Nassau
waren uitgekozen om een extra aanbod te krijgen van de Staatsloterij.
Ik kapte haar af en zei dat ik niet in Baarle-Nassau woonde. Toen
bleek dat ineens helemaal niet nodig te zijn, want ik kon in
Terneuzen ook ingaan op dit geweldige aanbod om automatisch mee te
spelen en een extra “gratis” lot te krijgen. Een extra kans
bovenop de 16 kansen om miljonair te worden. Ik gaf haar aan dat ik
niet mee wilde spelen, dat ik wachtte op een operatie en dat ik niet
wist of de verzekering het zou vergoeden dus dat ik mijn geld hard
nodig had.
Ze
ratelde door: “Ik heb begrip voor de situatie mevrouw. Vervelend
dat u een operatie moet. U maakt bij ons kans op geld, extra geld dat
voor u de zaak kan verlichten. Als u nu automatisch gaat meespelen,
krijgt u zelfs een lot gratis.”
Nogmaals
zei ik: “Nee. Ik wil niet meespelen.”
“Mag
ik uw adresgegevens, dan zal ik deze aanpassen. Daarna loop ik met u
de gegevens door en neem ik dit gesprek op.”
Ik
zei: “Jullie hebben mijn juiste gegevens al, want ik speel soms
online mee. En ik wil niet automatisch meespelen, maar in mijn eigen
tempo, wanneer ik wil. Dus af en toe online.”
Ik
hoorde haar op de achtergrond tegen een andere persoon zeggen dat ze
een moeilijk geval aan de lijn had. Toen keerde ze op vriendelijke
toon terug bij mij: “Mag ik u even doorgeven aan mijn collega, die
kan u uitleggen waarom het zo belangrijk is de juiste gegevens door
te geven.”
Ik
kreeg een man aan de lijn en ik had gewoon in moeten haken, maar ik
stond hem ook te woord. Uiteindelijk gaf ik mijn gegevens en had ik
mij het automatisch meespelen aan laten smeren. Ik wed dat ze elkaar
een high-five hebben gegeven aan de andere kant van de lijn.
Na een
uurtje besloot ik om via mijn online-account dit aangesmeerde terug
af te zeggen. Wettelijk gezien hebben we die mogelijkheid allemaal om
iets binnen bepaalde tijd terug te brengen. Als reactie kreeg ik een
mail dat het te vroeg was om het terug op te zeggen, want het was nog
niet doorgevoerd in het systeem dat ik automatisch meespeelde.
Mijn
gedacht is dan: oké nog makkelijker, want je hoeft het niet eens in
te voeren dat deze mevrouw mee gaat spelen.
In de
mail stond er wel bij dat ze het vervelend vonden dat ik op
“agressieve” manier was benaderd om mee te spelen. Toch
vriendelijk van ze. Maar ik moest dus opletten dat ik alsnog het
automatisch meespelen zou stop zetten voor er automatisch geld van
mijn rekening afgeschreven zou worden.
Met de
aankomende operatie in mijn hoofd ging ik verder met mijn leven,
zonder nog bij het vervelende gesprek met de dame van de
staatsloterij stil te staan. Ik had wel iets beters te doen.
Voor
de trekking van 10 september 2019 werd er een bedrag van mijn
rekening geschreven en ik kreeg een melding in de mailbox dat ik met
twee loten mee zou spelen. Ik bekeek mijn bankgegevens en haalde het
bedrag terug. Dat kun je namelijk bij de Rabobank zelf terugboeken.
Daarna
kreeg ik een mail, dat de loten niet geldig waren, want ik had niet
betaald dus nam geen deel aan de trekking. Gelukkig. Het automatisch
meespelen ging niet meer door en ik kon me concentreren op mijn
gezondheid.
Vandaag,
eind oktober, ben ik opnieuw gebeld. Het is maar twee maanden later.
Een vrouw begint vriendelijk te praten over de extra kans die ze de
mensen uit Baarle-Nassau aan mag bieden.
Ik
zeg: “Ik ga u even afkappen, want ik woon niet in Baarle-Nassau.”
“O,
dat is helemaal niet erg. Nu kunt u extra kans maken om bij de
Staatsloterij miljonair te worden. Is dat niet geweldig! Als u nu
automatisch mee gaat spelen....blablabla...”
Ik zeg
(iets minder vriendelijk): “Ik ga je nogmaals afkappen. Ik ben
verslaafd geweest aan het gokken. Ik wil niet meer gebeld worden, kun
je mijn nummer alsjeblieft schrappen van de lijst?”
Meer
kan ik niet zeggen want ze blablaat gewoon door over mijn kansen,
over veel geld winnen, over miljonair worden, over...
Ik
probeer haar te onderbreken, maar het gaat niet, het lijkt wel een
automatisch bandje wat ze ingestudeerd heeft. Misschien hebben ze
cursus gehad in doorblabben als mensen van ze af willen. Weet je?! Je
blijft gewoon vriendelijk doorpraten als mensen iets willen zeggen.
Je verheft gewoon heel licht je stem om ze af te kappen en gaat door
tot je een ja hebt.
Gelukkig
vond ik deze keer het juiste knopje. Klik!
Ik
hoor ze op de achtergrond zeggen tegen haar collega: “Wat een
onvriendelijke mensen heb je toch in deze wereld.”
Natuurlijk
hoor ik helemaal niks meer...gelukkig...maar je snapt wat ik bedoel.
In augustus de high-five, in oktober gemekker over ophangende mensen.
Ik kan niet wachten op wat december brengt.
Nu
even een vriendelijke mail sturen naar de staatsloterij en als dat
niet helpt zal ik me een nieuw telefoonnummer aanschaffen. Kost
minder dan een staatslot en je maakt veel kans op...een berg rust.
