Ik hing even vast

Vandaag proberen we wat dingen uit. Tenminste “we”, ik is eigenlijk beter om te zeggen. Tegelijkertijd heb ik jullie erbij nodig, dus is het ook een beetje: we.

Er zweven 's nachts teksten door mijn hoofd, als ik in bed lig. Maar natuurlijk ben ik de meeste 

's morgens vergeten. Vanochtend had ik nog een stukje beet en terwijl ik de computer opstartte verdwenen langzaam de woorden uit mijn hoofd. Ik krabbelde gauw wat op papier en dat deel ik met jullie hier.

Omdat de meeste woorden waren gevlogen, verzon ik er nog iets anders bij. Maar telkens na een paar zinnen bleef ik hangen. In mijn archief zitten nu enkele halve of net begonnen dichtwerkjes. Ik sta open voor suggesties. Een gedicht nooit helemaal toe.

In de bosjes

in de bosjes zit verscholen

een vrouw met groene ogen

je had haar vast gemogen

maar ze is niet meer

In het verleden dwaalde ik rond

ik kwam je ergens tegen

wel vaker dan eens

in het verleden

in het heden dwaal ik rond

ik kom je vaker tegen

wel ergens of zo

in het heden

in de toekomst

wil ik niet dwalen

niet ergens

niet vaak

niet soms

ik kom je vast wel tegen

op de dam zit een struise

een madam

een echte kuise

over de dijk loopt een eik

een boom van een vent

zoals jij vast ook eentje kent

door het bos rent een hinde

een slanke den al jaar en dag

je kan haar vast nog vinden

Ik hang vast in mijn woorden.

Zou willen dat ik 's nachts in mijn dromen kon dicteren.

Een secretaresse zou alles noteren.

Zalig toch met tweeën in bed rijmen en dichten.

Teksten laten komen, woorden vol passie doen stromen.

En ze niet alleen maar dromen.

Ik kom weer op gang

voel passie en drang

naar meer

naar jou

naar ons

naar een goeie

bloeiende

relatie

met zachte hand

en fijne vruchten

een sterke band

heel diepe zuchten

als we creëren

elkaar ontdekken

en stimuleren

ik met zwoele stem

en jij

jij

jij

….

alles noteren