vrijdag 31 augustus 2018

Zenuwslopend wachten

Soms overkomt het je, dat alles tegelijkertijd voor je deur staat.
Een kant van dit verhaal is spannend in de goede zin van het woord. Mijn nieuwste boek komt uit. Het wachten op het eerste exemplaar is zenuwslopend, maar wordt vast de moeite waard. 
Andere kant van het verhaal is spannend op een minder leuke manier. Over twee weken word ik geopereerd. Ik heb me al van alles in mijn hoofd gehaald, tot de meest gruwelijke voorbeelden toe. En op dat moment valt er een folder in de bus...of mensen hun uitvaart wel goed geregeld hebben? Nee, dat heb ik nog niet geregeld, want ik ben niet van plan om te sterven.
Ik wil eerst meemaken dat mijn boek een bestseller wordt. 
Ik heb wel de aannemer gemeld dat hij de reparatie van het dak even uit moet stellen, omdat ik zelf mijn operatie moet betalen. En als daar iets bij misloopt is er toch een potje voor die uitvaart.

Wat zwart en somber klinkt dat weer. Terwijl het feestelijk zou moeten zijn met champagne om het nieuwe boek te vieren.
Maar met de operatie in mijn hoofd heb ik geen "vier"-gevoel. Dubbele gevoelens, heel bekend in mijn 50-jarige bestaan.

Voordeel dat er veel passie losgemaakt is bij dit wachten op boek en operatie. En die passie doet me schrijven. Plak er een gedicht bij...ja of nee?
Het was laatst een van de opdrachten op facebook, over je Droom.


Mijn droom

een dag zonder pijn
mezelf te kunnen zijn
alhoewel ik natuurlijk ook met pijn
die persoon ben

mijn droom
blijft toch
telkens nog
een dag zonder pijn te zijn
en nu hopen
dat ik niet meer wakker word

Nu word ik geopereerd aan hetzelfde als vorig jaar, er liep iets mis in mijn lijf en ze gaan een stukje opnieuw repareren. Momenteel heb ik veel pijn en de pijnstillers zijn niet meer voldoende, het lijkt alsof mijn lichaam er al aan gewend is. Misschien reageert mijn lichaam anders omdat ik veel minder drink? Ik weet het niet.

Soms wil ik gillen, maar meestal wil ik niemand op de hoogte brengen of lastig vallen met wat ik voel. Het geeft ook een dubbel gevoel.

Terug naar het positieve wachten...yippie mijn zesde boek alweer. Sinds 2012, dus ik mag niet klagen. Ik hoop dat iedereen er eentje aanschaft. En dat ik dan een keer zenuwslopend mag wachten op een uitnodiging van een beroemdheid die me vertelt dat het een bestseller is geworden...