natte
regen is logica
droge
tranen niet
het
is maar hoe je het ziet
ik
loop door de natte regen
en
voel
het
laat me buigen
diep
diep
in mezelf gekeerd
loop
ik
het
leven is zwaar
maar
gelukkig
niet altijd
ik
zie nog steeds de zon
ongeacht
de donkere wolken
tranen
zwellen
verschijnen
niet
ik
huil droge tranen
ben
beschaamd
men
mag me zo niet zien
ooit
misschien
als
de diepte niet meer zo diep is
vraag
ik om je hand
neem
me mee
over
de vlakte
niet
de berg op
daar
ben ik nog lange niet aan toe
de
gedachte alleen al
maakt
me moe
in
de natte regen
droog
ik mijn droge tranen
ik
liep verkeerd
zet
toch een stip op mijn horizon
daar
wil ik heen
maar
niet alleen
