ooit nam ik zeer liefdevol
twee handen vol zand
vond ik het heerlijk mijn vingers te spreiden
zag het zand dan snel verdwijnen
maar er was zand genoeg
en ik nam zeer dankbaar
weer volle handen zand
mijn beide handen gevuld
toen ik ouder werd
en meer verantwoordelijkheden had
kreeg een hand andere bezigheden
de andere hand nog steeds gevuld
met zand dat vele malen ververst werd
op latere leeftijd
verloor ik oog op het zand
ik vulde mijn hand
zag het zand sneller dan vroeger verdwijnen
sloot mijn hand in paniek
om toch zoveel mogelijk zand vast te houden
ik kneep in angst
het deed me pijn
verloor de grip
wilde blijven zijn
het enige wat overbleef was plakkerig en irritant
ik wilde het kwijt
afspoelen van mijn hand
nu
ben ik
en ik ben zover
ik leef tussen zand
en soms ook gras
in de wetenschap dat ik vroeger zeer dankbaar was
ben ik nu
ik loslaten kan
liefdevol in het zand kan spelen
met iedereen zand kan delen
dankbaar voor de les
angst en paniek verwoesten je leven
het voelt beter
te aanvaarden en los te laten
