Over de grens. We gaan een stapje verder.

12

Iets voor acht uur gaat de bel. Mike is er vroeg bij. Met die gedachte opent ze de deur, denkend dat hij haar net zo graag weer ziet als zij hem.

Voor de deur staat een mooie jonge vrouw, ze steekt spontaan haar hand uit: ’Ik ben Barbara en jij bent zeker Leona.’

‘Kom binnen. Dag Mike, hebben jullie lekker gegeten?’

Hij knikt en neemt de jas van Barbara's schouders. Leona neemt hem over en raakt de hand van Mike. Hij geeft haar een knipoog en zegt dat ze er mooi uitziet. Ze bloost. Barbara heeft ondertussen Carl een hand gegeven en ze gaan zitten op de bank.

‘Zal ik eerst koffie inschenken?’

‘Doe mij liever thee, als het niet teveel moeite is,’ zegt Barbara.

‘Ik zal wel even helpen, dan kunnen jullie nader kennismaken.’

Carl en Barbara lachen en praten verder. Mike heeft al verteld dat Carl postbode is en Barbara vertelt tegen Carl dat zij alles van computers weet.

Leona staat met de waterkoker in haar hand, ze vult hem en zet hem aan. Dan loopt ze naar het kastje waar de koffie staat. Mike staat er voor.

‘Mag ik even?’

Hij stapt opzij en pakt haar arm vast.

‘Wat vind je van haar? Mooie meid hè?’

Ze knikt, het is inderdaad een mooie meid, té mooie meid, daar moet ze vanaf. Of beter gezegd daar moet hij vanaf. Ze vraagt wat ze gegeten hebben en of zij op tijd naar huis moet?

‘Hoor ik daar een vleugje jaloezie?’ lacht Mike, ‘dat vind ik wel wat hebben. Vechtende vrouwen.’

‘Ja, in de modder zeker, met een piepkleine bikini. Mike Tomas wat heb jij voor gedachte over ons? Denk je dat wij gaan strijden om jou?’

‘Zou toch aardig zijn, niet om mij, maar om jullie in bikini in de modder te zien. Twee moordvrouwen bij elkaar.’

Hij geeft haar een tik tegen haar kont en loopt met de melk en suiker naar de kamer. Daar zit Barbara geamuseerd te luisteren naar de verhalen van Carl. Ze zien hem niet eens binnenkomen, hij zet de melk en suiker op tafel en loopt terug naar de keuken. Bij de deur kijkt hij nog even om en dan gebeurt het. Leona komt op hetzelfde moment de kamer binnen met de hete thee. Ze botst tegen hem aan.

‘Au!, dat is heet.’

Ze trekt Mike snel mee de keuken in.

‘Vlug je trui uit en koud water ertegen.’ Ze helpt hem uit zijn trui en shirt en ziet dat zijn borst flink rood is. Ze weet niet beter dan een kan koud water over hem heen te gieten en ze pakt een theedoek die ze ook nat maakt met ijskoud water. Ze drukt die tegen zijn borst en kijkt hem aan.

‘Komt wel goed,’ zegt hij, ‘goed nathouden, vul de waterkan nog maar een keer. Dan kun je dat langzaam over de theedoek gieten. Niet te koud water pakken, dat doet pijn.’

In de deuropening staat Carl met Barbara te kijken naar het tafereel. ‘Dat was je thee,’ zegt hij droog.

Na een kwartiertje is het rood heel wat minder geworden. Carl stelt voor dat Mike van hem kleren aan trekt. Hij heeft ondertussen een nieuwe kop thee voor Barbara gezet. Leona loopt met Mike naar boven.

‘Ik zal je broek en trui dadelijk in de wasmachine stoppen en ook gelijk drogen.’

Mike trekt zijn broek uit. ‘Heb je ook een onderbroek? Je hebt me goed nat gemaakt. Dat was al weer een tijdje geleden.’

Ze lacht: ‘Zal ik me even omdraaien?’

‘Nee joh, je hebt me toch al vaker gezien. En ik schaam me niet voor jou hoor,’ met een brede, warme lach kijkt hij haar aan.

‘Ik pak nog even een handdoek, mocht je nog wat droger willen.’ Ze loopt weg. Als ze terug komt zit Mike op het bed. Ze reikt hem de handdoek aan en gaat naast hem zitten.

‘Sorry.’

‘Geeft niet, had ik maar niet om moeten kijken. Ik ben al blij dat de thee over mij ging en niet over jou.’

Ze pakt zijn hand vast. ‘Ook van de rest, sorry, bedoel ik.’

Hij knijpt in haar hand en geeft haar een kus op haar wang. Dan kleedt hij zich aan en gaan ze samen naar beneden.

Barbara heeft een wijntje vast en Carl komt uit de keuken gelopen met een Kasteelbier. ‘Jij ook een?’ vraagt hij aan Mike.

Mike schudt zijn hoofd, hij wil liever nuchter blijven en de brandplek in de gaten kunnen houden. Leona vraagt ook gewoon een glas cola. Het valt haar op dat Barbara niet eens vraagt hoe het gaat met Mike, ze heeft alleen oog voor haar wijntje en voor Carl. Die vraagt overigens wel of de kleren een beetje passen.

Mike en Leona praten over de wandelclub, de wandelvierdaagse komt eraan en ze zouden samen de routes uitstippelen. Door de hele toestand is dat er nog niet van gekomen. Ze spreken af om er komende week aan te beginnen. In het clubgebouw hebben ze alles bij de hand, kaarten e.d. En Mike zegt dat hij de routes dan wel uitprint voor de deelnemers. Zo kletsen ze nog uren door. Van kaarten komt niet veel meer.

Na haar vierde glas wijn zegt Barbara: ‘Ik voel me niet zo goed. Ik denk dat ik even naar buiten moet.’

Ze staat op, Carl loopt met haar richting de tuindeur. Leona loopt naar de keuken om een emmer te halen. Misschien moet Barbara wel overgeven. Barbara houdt zich vast aan de deurstijl, hortend en stotend probeert ze nog iets te zeggen. Ze draait zich om naar Carl, dan valt ze op de grond. Iedereen schrikt ervan. Carl knielt bij haar en voelt aan haar voorhoofd, dat voelt klam aan. Hij vraagt of Leona de huisarts belt. Ze loopt al naar de telefoon. Mike geeft een kussen aan Carl voor onder Barbara’s hoofd en loopt dan door naar de keuken om een glas water te halen. Hij hoort Leona aan de telefoon praten.

Tien minuten later staat de dokter in de huiskamer en nadat hij Barbara heeft onderzocht, schudt hij zijn hoofd.

‘Ze heeft het niet gehaald. Wat is er gebeurd? Wat hebben jullie gedaan? We zullen de hulpdiensten moeten bellen. Meer de politie bedoel ik dan. Jullie zullen even hier moeten blijven.’

De drie kijken elkaar aan. Wat is hier aan de hand? Verbouwereerd zakken ze een voor een in de bank.

13

Als de politie is gearriveerd legt de dokter uit dat hij gebeld is en dat hij enkel maar de dood heeft kunnen vaststellen bij deze vrouw. Hij wijst naar de bank en zegt: ‘Zij hebben niets meer gezegd, ze zijn volledig van de kaart. Het is me een raadsel wat hier gebeurd is.’

Een agent neemt Carl mee naar de keuken, daar neemt hij zijn verklaring af. Carl zegt dat hij het allemaal niet snapt, het ene moment zitten ze te kletsen en te lachen en het andere moment valt ze dood op de grond.

Mike van hetzelfde laken een pak. Hij weet absoluut niet hoe of wat en vraagt wanneer hij naar huis mag.

Leona heeft de agent het meest te vertellen, ze vertelt van de thee en Mike zijn verbrande borst. Die daarop door een andere agent meegenomen wordt om dat te controleren. De huisarts is er nog en hij verzorgt Mike verder. Ze vertelt ook dat ze het een beetje raar vond dat Barbara niet vroeg aan Mike hoe het verder ging met hem, toen hij verkleed was. En dat ze veel wijn dronk en dat ze de hele avond met Carl bezig was. Ze vertelt dat Mike en Barbara eerst samen hebben gegeten en daarna bij hen kwamen om te kaarten, maar dat dat er niet van gekomen is. Dan begint ze te huilen. Het hele verhaal is eruit en onbedaarlijk snikt ze en de tranen biggelen over haar wangen.

‘En ik kende haar niet eens,’ snikt ze hard.

Carl gaat naast haar zitten en slaat zijn arm rond haar schouder. Ze snuit haar neus en kijkt terloops hoe Mike reageert als Carl zijn arm rond haar schouder ligt. Mike kijkt nogal beteuterd, voor haar een teken dat hij jaloers is. Maar hij kijkt enkel zo door het feit dat hij zijn borst verbrand heeft en erg veel pijn heeft.

Het levenloze lichaam van Barbara wordt opgehaald. En de dokter geeft Leona een slaaptablet. Hij vraagt of hij Mike kan afzetten en geeft Carl een hand. De politie zegt dat er een autopsie op het lichaam van Barbara gedaan zal worden en dat ze op de hoogte gehouden zullen worden. En daarbij krijgen ze te horen dat ze beschikbaar moeten blijven.

Iedereen is weg. Carl helpt Leona naar bed en ruimt beneden de boel op. Dan gaat hij ook slapen.

De volgende dag zitten ze stil aan de ontbijttafel. De ochtend gaat sloom voorbij. Als in een droom doen ze beiden hun dagelijkse klusjes. Alles op automatische piloot. Ze zitten terug aan tafel voor het middagmaal. Net na het eten zegt Carl plots: ‘Ik ga even naar Mike, vragen hoe het met hem gaat, het was tenslotte zijn vriendin.’ En weg is hij. Drie uur later is hij nog niet terug.

Leona kijkt op de klok. Waar blijft hij nou? Mike zal toch niets verteld hebben over ons?

De telefoon rinkelt. Ze schrikt ervan.

‘Met Leona.’

‘Goedemiddag mevrouw, u spreekt met De Jong, politie Oudam. Bent u in de gelegenheid om naar het bureau te komen?’

‘Nu?’ vraagt ze.

‘Als dat zou kunnen, we hebben nog wat vragen voor u en uw man. Kan hij meekomen?’

‘Ik denk het wel,’ zegt ze vertwijfeld, ‘ik moet hem eerst vinden.’ Dan haakt ze in. Zal ze ook naar Mike zijn huis lopen of zal ze Carl een sms sturen? Ze besluit hem te sms'en.

Carl is snel naar huis gekomen en samen lopen ze naar het politiebureau. Beiden in gedachten verzonken. Wat zou de politie nog van mij willen?

Carl zegt: ‘Snap jij nou wat er gebeurd is? Zo'n mooie vrouw die plots doodvalt in onze huiskamer. Wat hadden die gegeten, zou dat wel goed geweest zijn? Zou Mike haar iets gegeven hebben? Ik had haar wel beter willen leren kennen, ik denk dat we met ons vieren nog veel plezier hadden kunnen maken, misschien hadden we wel een vakantie samen kunnen boeken. Wat denk jij? Het was wel een hele leuke vrouw toch?’

Leona hoort zijn geratel met gruwen aan. Hij is dus ook al helemaal betoverd. Hoe haalt hij het in zijn hoofd, dat hij denkt, dat ze samen op vakantie zouden kunnen gaan? Zij toch niet met die vrouw… ook al was ze mooi.

‘Nee, ik begrijp ook niet wat er gebeurde. Ik was ook nog bezig met de verbrande borst van Mike. Ik snap ook niet dat zij niet even vroeg hoe het met hem ging. Maar jij… wat zei je nou? Denk je dat Mike haar iets gegeven heeft? Doe niet zo dom. En ik wil ook niet dat je die gedachte naar de politie uitspreekt! Mike kende haar niet eens.’

‘Hoezo kende hij haar niet? Ze heeft toch bij hem gegeten. Je vraagt toch niet een wildvreemde om te komen eten?’

‘Hij wilde enkel seks met haar. Daarom heeft hij haar uitgenodigd. Mike houdt veel van seks. Een etentje om iemand in bed te krijgen, heb je daar nog nooit van gehoord? Nou ik wel hoor.’

Carl kijkt haar aan en gnuift. Wat heeft zij nou? Ze is de laatste tijd aan het veranderen, dat is hem wel opgevallen, maar deze uitspraken zijn zelfs voor Leona een beetje raar. En wat is ze nou allemaal grimmig tegen hem, is ze jaloers omdat hij die Barbara mooi noemt? Hij zal maar even zwijgen, dat lijkt hem het beste.

In het politiebureau worden ze apart genomen en ieders verklaring wordt opgetekend. Dan mogen ze weer gaan. Bij het naar buiten lopen botsen ze bijna tegen Mike.

‘Word jij ook nog eens ondervraagd?’ zegt Carl.

‘Ja, toen jij bij mij vertrok, na de sms van Leona, ging de telefoon of ik naar het bureau kon komen. Dus hier ben ik dan.’

‘Wij zijn al klaar. Gaat het met je? Zal ik straks nog even langskomen?’ Leona pakt zijn arm beet en kijkt hem vragend aan.

‘Nee, het gaat wel met me. Ik wil vroeg naar bed. Ik heb vannacht niet geslapen. De dokter had mij ook wel een slaapmiddel mogen geven. Mijn borst bleef toch branden. Ik ben er vier keer uit geweest.’ Hij leest de teleurstelling in haar ogen. Dan zegt hij: ‘Je mag morgenochtend wel binnenwippen, ik ga voorlopig niet werken.’ Daarna loopt hij het bureau binnen.

Carl en Leona lopen stil naar huis. Ieder met hun eigen gedachten, net als toen ze heenliepen.