Mannen zijn niet allemaal hetzelfde

De kleermaker

Een hoofdstukje uit mijn eerste boek over Senegal, Twee stappen voorwaarts drie stappen terug.

We werken 's morgens in het huis en 's middags doen we wat boodschappen in Kafountine. We moeten een beetje opschieten, want om half vijf hebben we een afspraak bij de Duitse vrouw, Stefanie, die kippen wil verkopen aan ons. Als we naar Kunja wandelen komen we langs een kledingwinkeltje. Ik bekijk wat kleren, een Afrikaanse lange broek zou wel handig zijn tegen de muggen. De man van de winkel vraagt me om binnen ook eens rond te kijken. Daar staat zijn naaimachine, hij maakt alle kleding en tassen zelf. Hij heet Alfa. Zoals de auto, zegt hij erbij.

Rafael wacht buiten. Ik zie een mooie rode jurk, maar de stof is te stug. In mijn slechte Frans probeer ik uit te leggen dat de stof te hard is. Dan spreekt Alfa vloeiend Engels tegen mij en zegt dat ik het beter in het Engels uit kan leggen. We zijn vertrokken. Al gauw gaat het over koetjes en kalfjes. Dan over Rafael en mij of we getrouwd zijn, wat we doen hier, hoe lang we blijven?

Ik vertel naïef dat we niet getrouwd zijn, dat we vrienden zijn. Dat is ook zo, het is gewoon de waarheid. Maar hij maakt ervan, dat ik 'zijn' vriend ook wil zijn. Zijn hele, close vriend!! Hij pakt me vast en zegt dat hij al jaren op me heeft gewacht. Ik zit in zijn dromen en in zijn hart. Hij wist dat ik zou komen. Dan begint hij te lachen en ik zie alles als een grapje.

Rafael komt binnen en zegt dat hij alvast doorloopt. Het is bijna vier uur en om half vijf moeten we naar Stefanie. Ik zeg dat ik zo kom. Ik moet eerst de broek nog betalen.

Alfa zegt dat ik de jurk wel kan passen. Als hij een aantal keer gewassen is wordt de stof veel zachter. Ik pas de jurk over mijn kleren, maar hij is op de verkeerde plekken te ruim. Ik heb geen billen en borsten zoals de Senegalese dames. Alfa pakt zijn spelden en steek hier en daar een speld in de jurk. Nu past hij beter. Ik doe de jurk uit en Alfa naait de jurk tot hij precies past. Het is ondertussen al te laat om ook naar Stefanie te gaan.

Nu Rafael weg is begint Alfa weer de grappige teksten te zeggen, maar het wordt minder grappig als blijkt dat hij alles meent. Hij wil thee drinken met mij. Hij legt uit dat je de eerste keer samen thee drinkt om kennis te maken, de tweede keer om verliefd te worden en de derde keer om seks te hebben. Vanaf dan ben je man en vrouw voor altijd. Ik zeg dat Rafael de man van mijn leven is. Dat we samen dit avontuur zijn begonnen en dat ik samen met Rafael blijf tot het einde van mijn leven, maar het pakt niet. Alfa geeft me weer een knuffel en kust me vol op mijn mond. Ik maak dat ik weg kom.

Hij roept me na dat ik nog duizend franc moet betalen, maar dat het volgende week ook goed is. En dat we dan samen thee kunnen drinken.

Een stukje verderop houdt een andere man me aan. Hij heeft aan de overkant van de straat een... kledingwinkel. Hij heeft gezien dat ik bij Alfa binnen ben geweest en het is dan ook zeer gewenst dat ik bij hem ook kom kijken.

Ik zeg vriendelijk dat het echt niet nodig is en dat ik niet wil. Hij trekt me mee. Hij belooft dat er geen vreemde dingen zullen gebeuren, want hij doet dit samen met zijn broer en ook zijn kindje is binnen in de winkel.

Ik haal diep adem en denk bij mezelf, als ik snel even kijk kan ik ook snel weer weg.

De man is binnen heel vriendelijk en de vervelende ervaring van bij Alfa wordt een beetje naar de achtergrond geduwd. De broer van de man zit achter zijn naaimachine en een klein kindje komt even naar de blanke mevrouw kijken. Als ik een hand wil geven vlucht ze weg.

Ik hoef niets te kopen bij deze mensen. Ze heten Serge en Paco.

“Zoals Paco Raban.” zeggen de broers erbij. Serge neemt me mee naar de andere helft van de winkel, ze maken ook allerlei juwelen. Heb ik die dan niet nodig? Ik zeg dat ik alles heb, maar dat ik wel wil langskomen als er iemand uit Europa op visite komt bij ons. Met het feit dat ik wel reclame wil maken bij mijn vrienden in Europa zijn ze al heel blij.

Dan begint Serge over een keertje samen thee drinken...

Natuurlijk ben ik toen vertrokken. Ik heb op Kunja eerst mijn mond gewassen en mijn tanden gepoetst, twee keer. Daarna ben ik Rafael gaan zoeken.