Er is meer in het leven

Niet alle dagen verlopen slecht. Ik kan heerlijk genieten van het leven, zonder aan de narcist te denken.

Vandaag begonnen met een kopje koffie in het buurtcentrum. Een paar maanden geleden heb ik mezelf gedwongen om er een keertje binnen te lopen. Ik ben nieuw in dit dorp en ik ken maar een paar mensen, misschien kom ik via het buurtcentrum nieuwe mensen tegen.

Ja, natuurlijk kom ik daar nieuwe mensen tegen, maar durf ik met ze te praten? Durf ik mezelf bloot te geven? Voorzichtig maak ik een eerste praatje met de maatschappelijk werker, hij geeft een beetje uitleg wat er allemaal te doen is in het centrum. Door de week kun je gewoon elke ochtend binnenlopen en met de andere mensen een kopje koffie drinken of thee. De eerste stap is gezet, al moet ik ook eerlijk bekennen dat ik, voor deze stap, week in week uit die deur voorbij gelopen ben. Ik lijk wel stoer, maar ben het niet altijd.

Na mijn kopje koffie en een gezellig kletspraatje met andere bewoners ben ik naar een brievenbus gelopen, brief gepost en een rondje gewandeld terug naar huis.

De brief die ik gepost heb is ook weer een verhaal apart. In mei kreeg ik van de belasting een brief aan, dat ik forenzenbelasting moest betalen. Natuurlijk diende ik een bezwaar in, want ik woon hier gewoon. In juni krijg ik een brief dat ze alles gecontroleerd hebben bij de gemeente en dat ik niet hoef te betalen, want ik ben geen forens. Snel geregeld, ware het niet dat dit af en toe ook op Afrika lijkt. In augustus krijg ik een brief van de belasting, ze hebben een aangepaste WOZ-waarde van mijn huis en ik moet een lagere forenzenbelasting betalen.

Ik zoek in mijn papieren en maak een kopie van hun eigen brief waarin staat dat ik geen forens ben. Ik verzoek ze vriendelijk om hun administratie aan te passen en mij als forens te schrappen. Nu afwachten...

Thuis lekker in de tuin bezig geweest. De rozen terug gesnoeid, mijn bietjes en kolen verzorgd. Binnen mijn Afrikaanse bomen water gegeven, er is er al eentje bijna een meter hoog en dat op 5 maanden tijd. Ik hoop dat hij de winterperiode overleefd.

Ik bereid me ondertussen voor op de operatie van aanstaande vrijdag. Mijn bed zet ik anders, zodat ik meer kussen tegen de muur kan zetten voor extra steun. Ik regel voldoende eten en boodschapjes. De papieren voor het ziekenhuis en voor de verzekering vul ik in. Ik moet nog afwachten of ze iets gaan vergoeden. Ik hoop het wel, want ik heb gewoon mijn premie betaald voor het hele jaar. Maar aangezien ze met rare regeltjes werken, is het dus afwachten wat ze gaan doen. Mochten ze niets vergoeden dan sla ik volgend jaar de zorgverzekering over. Dan heb ik dat deel van de operatie toch terug.

Morgen hoop ik nieuws te kunnen plaatsen over mijn nieuwe boek: Bevrijd van de narcist.

Nu heb ik er toch even aan gedacht...

Ik ga naar buiten, genieten van de zon. Misschien word ik voldoende verwarmd en smelten de koude gedachten aan het verleden.