Ik werk al een paar dagen aan een gedicht of iets wat een gedicht zou moeten worden. Het mogen maar 25 regels worden, inclusief de wit-regels. In elk van onderstaande stukken zitten pakkende delen. Nu knippen, plakken en een geheel maken. Ik hoef de wedstrijd niet te winnen, maar wilde mijn blik uit het concentratiekamp wel met jullie delen. Het maakte op mij veel indruk destijds en als ik het beschrijf lijkt het alsof het gisteren was dat we er liepen.
1
Overdonderende
stilte
niemand
die het kent
verschillenden
die het hoorden
een
bus vol drukke jonge mensen
zonder
verwachtingen
want
wat moet je verwachten
als je
kamp Buchenwald gaat bezoeken
nog
wat trekkend, duwend, lachend
liepen
we door de grote poort
in de
barakken werd het rustiger
foto's
van uitgemergelde mannen
toonden
hoe ze opeengestapeld
leefden,
sliepen
niet
veel geslapen zullen hebben
of
toch
te
vermoeid van het dagelijkse werk
dat ze
moesten verrichten
in hun
gestreepte pakken
niet
voor kantoor
maar
om wegen aan te leggen
die ze
zelf nooit of te nimmer zouden bewandelen
het
dokterskabinet deed me gruwelen
het
midden van de lengtemeter was een open spleet
nooit
meer vergeet
ik de
andere kant van die muur
een
man stond daar
klaar
met
geweer
de
opgemeten mens
werd
afgeschoten
over
de vloer gesleept
op een
berg gegooid
kreeg
geen kist aangemeten
hoewel
hij net opgemeten was
enkel
de woorden
“volgende”
mijn
buik krimpt ineen
de
jonge mensen
lopen
verder door het kamp
bekijken
de opgerichte monumenten langs een weg
alle
zuilen staan voor een land
dat
deelnam aan deze verschrikkelijke oorlog
en het
is
overdonderend
stil
2
ik
geef in woorden weer
hoe
zeer
het me
deed
het
zien van lijden
kan ik
verwoorden wat ik voelde bij het oorlogsverleden
in
kamp Buchenwald 35 jaar geleden
vastgelegd
op mijn 16-jarig netvlies
foto's
aan de wanden
van
uitgemergelde mannen
in
strepen pakken
niet
klaar om naar kantoor te gaan
maar
te moeten werken aan straten
wegen
die zij niet zelf zouden bewandelen
het
dokterskabinet
deed
me gruwelen
een
meter tegen de muur
ga
daar maar staan dan kijken we hoe groot je bent
achter
de muur stond een andere vent
met
geweer in aanslag
het
midden van de meter was een holte
de
opgemeten man werd afgeschoten
er
stond geen kist voor hem klaar
daar
was het hout te kostbaar voor
de man
werd gesleept over de kille vloer
op een
stapel gezwierd buiten het zicht van
“volgende!”
zo
rumoerig als we waren in de bus op de heenweg
zo
overdonderend was nu de stilte
3
Overdonderend
stil
rumoerige
pubers
op
bezoek in een concentratiekamp
vallen
stil van de foto's in de barakken
uitgemergelde
mannen
staren
ons aan
in hun
gestreepte pakken
vanaf
de houten bedden
opeengestapeld
als...
niet
te benoemen
het
dokterskabinet
kil en
koud ingericht
een
spleet in de lengtemeter
gaf de
man aan de andere kant van de muur
ruimte
genoeg
om een
ander af te schieten
een
meter vijfenzeventig
knal
wegslepen
opvegen
“volgende!”
de
pubers
overdonderend
stil
4
Overdonderd
stil
rumoerige
pubers
op
bezoek in een concentratiekamp
vallen
stil in de barakken
uitgemergelde
mannen staren ons aan
in hun
gestreepte pakken, niet om naar kantoor te gaan
ze
leggen nieuwe wegen aan
die ze
zelf nooit of te nimmer zullen bewandelen
meer
foto's volgen
van
bergen
bergen
opeengestapelde doden
we
lopen door naar het dokterskabinet
kil en
koud
heel
speciaal ingericht
een
spleet in de lengtemeter
gaf de
man aan de andere kant van de muur
ruimte
genoeg
om een
ander ongezien af te schieten
een
meter vijfenzeventig, knal, wegslepen, opvegen
“volgende!”
de
pubers
overdonderd
stil
roepen
doch zeer luid
dit
mag nooit meer gebeuren!
5
Overdonderende
stilte
een
bus vol drukke jonge mensen zonder verwachtingen
want
wat moet je verwachten als je kamp Buchenwald gaat bezoeken
nog
wat trekkend, duwend, lachend liepen we door de grote poort
in de
barakken foto's van uitgemergelde mannen
toonden
hoe ze opeengestapeld leefden, sliepen
niet
veel geslapen zullen hebben of toch wel
te
vermoeid van het dagelijkse werk dat ze moesten verrichten
in hun
gestreepte pakken
niet
voor kantoor, maar om wegen aan te leggen
die ze
zelf nooit of te nimmer zouden bewandelen
het
dokterskabinet deed me gruwelen
het
midden van de lengtemeter was een open spleet
nooit
meer vergeet ik de andere kant van die muur
een
man stond daar klaar met geweer
de
opgemeten mens werd afgeschoten
over
de vloer gesleept, op een berg gegooid
kreeg
geen kist aangemeten
hoewel
hij net opgemeten was
enkel
de woorden
“volgende”
de
jonge mensen lopen verder door het kamp bekijken de opgerichte
monumenten langs een weg
alle
zuilen staan voor een land dat deelnam aan deze verschrikkelijke
oorlog
en het
is overdonderend stil
Geen opmerkingen:
Een reactie posten