De heks en ik

Soms voel ik de heks in mij. De krachtige vrouw die staat! Weet wat ze wil en nog beter zelfs, weet wat ze niet meer wil.

Vandaag keken we gelijktijdig in de spiegel.

Ik zei: “Wat zie je er slecht uit vandaag.”

Ze antwoordde: “Kijk naar jezelf.”

Een glimlach verscheen. De denkrimpel verdween. De wallen vervielen en de dieper geworden groef naast mijn mond werd iets zachter.

Als de hersens gaan malen en woorden blijven hangen en dralen, leeft mijn gezicht mee. Je kunt heel duidelijk aflezen hoe ik me voel.

Laatst zei Krijn: “Je bent weer aan het piekeren. Hoe meer jij piekert, hoe dieper die lijn naast je mond.”

Vandaag ben ik onrustig. De glimlach van vanochtend is nu een verbeten trek.

Nu zit ik dit in de zon te schrijven en op de achtergrond zingt Adamo: Inshallah. Mijn gedachten dwalen kort even (dat is dubbelop gezegd, ik heb daar een hekel aan, maar ben te laks om het aan te passen) naar Afrika, veel mensen spraken daar ook inshallah uit na een gesprek.

Adamo zingt alweer een ander lied en de Afrikanen verdwijnen uit mijn hoofd. Een duif vliegt over, ik zie hem niet, maar het geklapwiek van zijn vleugels herken ik wel. Kauwen klinken anders.

De heks in mij spoort me aan om samen voor de spiegel te gaan staan. Elkaar bekijken, in de ogen staren, onszelf te onderzoeken waar de groef en de onrust vandaan komt. Tot zo, ik ga zien of hij weg is...

De groef is weg. Adamo zingt: C'est ma vie. Het mijne ook.

De heks heeft groene ogen, bruine krullen en een licht getinte huid. Ze is slank en viel de laatste weken ongeveer vijf kilo af. Ze ziet eruit zoals ik. En ik viel ook af, zomaar uit het niets.

Volgende week beginnen we samen aan een dieet. Niet om af te vallen, maar om de slechte stoffen uit ons systeem te werken. Hoogstwaarschijnlijk kom ik door dat dieet van mijn pijn af.

Mijn dagelijks, altijd aanwezige klotepijn. Deze week heb ik vijf dagen achtereen pijnstillers geslikt, misschien ben ik daarom onrustig.

De heks houdt niet van pillen. Ze geeft me andere middelen om niet bezig te zijn met pijn. Ze laat me schrijven. En al doet dat zeer aan mijn handen, zij trekt me er doorheen. Ze weet dat passie een beter medicijn is.

De heks is zo kalm, haar diepe ademhaling geeft me rust. Ik voel mijn gezicht ontspannen, mijn lichaam zuigt de zon op. Samen gaan we er wel komen. We zullen beschrijven wat het dieet doet met ons en met het lichaam dat we delen.

Zolang we samenwonen is het belangrijk dat we goed zorg dragen voor ons huis.

Mocht je ook je lichaam willen verzorgen, reinigen, onderhouden, liften naar een gezonder niveau, dan geef maar een seintje. Ik kan ook beschrijven wat we telkens de dag erop van plan zijn, zodat je mee kunt doen.

Het zal je binnenste veranderen en ook je buitenste. Je huid, je uiterlijk zal gaan stralen. Lekker toch!

Heel misschien vind je ook wel de heks in jou.