En eentje uit TWEE STAPPEN VOORWAARTS DRIE STAPPEN TERUG

Grün bananne

Voor we weer een dag gaan werken in ons huis, lopen we even naar de markt. We willen wat bananen kopen om tussen de middag op te eten.

Vandaag liggen er niet veel bananen. Bij een kraampje liggen kleine, gele bananen met veel bruine en zwarte plekken. Bij een ander kraampje liggen groene bananen. We staan te overleggen en een vrouw hoort dat we het over haar “grün bananne” hebben.

Ze zegt: “Dit zijn heerlijke, rijpe bananen.”

Wij zeggen allebei tegelijkertijd: “Ja, ja, dat zie je vanaf hier. Die zijn echt nog niet rijp.”

Rafael bekijkt de tros die ze aanreikt en schudt zijn hoofd.

Dan roept ze haar buurvrouw erbij.

“Zeg eens tegen deze mensen dat deze groene bananen wel rijp en lekker zijn!”

De buurvrouw doet netjes wat haar wordt opgedragen. Ze vertelt ons dat het groene, rijpe, hele lekkere bananen zijn.

Rafael vraagt aan mij of ik toch niet liever de gele luipaard banaantjes heb van het andere kraampje? Of wagen we het en geloven we dat deze “grün bananne” lekker zijn?

We nemen de grün bananne, betalen 500 Cfa, dat is nog geen euro. En we lopen hoofdschuddend weg. We zullen ons wel weer hebben laten beetnemen, maar heel veel zijn we dan toch niet verloren.

In het huis werken we goed door. Rond half een gaan we eten. We hebben enkel bananen en water.

“Zet maar vast veel water klaar, want je weet dat groene, onrijpe bananen ontzettend droog zijn in je mond.”

Als lezer zal je nu ook onbewust door je mond gaan, met je tong over je tanden. Want ik denk dat iedereen de droge, ietwat zure smaak wel kent.

Ik neem een hap. Niet te groot, want ik moet het door kunnen slikken. Je raadt het al.

We zitten er flink naast. Deze grün bananne zijn heerlijk zacht en zoet van smaak. Ze zijn zelfs sappig. Het is gewoon een andere variëteit.

Dagen later wandelen we over de markt, op zoek naar dezelfde bananen. Ze zijn nergens meer te vinden.

Een vrouw spreekt ons aan: “Vous voulez des oranges?”

We kijken naar de sinaasappelen bij haar voeten.

Lachend lopen we door: “Dat zijn geen oranges, dat zijn greenies.”