Een aantal jaren geleden had ik als bijverdienste een leuke job als voedingsdeskundige. Ik was niet echt deskundig, dus ging ik trainingen volgen. Die waren altijd gezellig en werden drukbezocht door een grote groep mensen die ook wel wat extra wilden verdienen.
Tijdens de trainingen leerden we welke poedertjes, shakes, soepjes, repen, pilletjes, vitamines en noem het maar op belangrijk waren om af te vallen, aan te komen, bij het sporten van pas kwamen. Ik heb dit met liefde gevolgd. Ook omdat ikzelf 8 kilo af gevallen was (zonder duidelijke reden) en terug aan wilde komen.
Er werden leden van de groep uitgenodigd om ook training te leren geven, zodat ze zelf weer een nieuwe groep konden begeleiden en daaraan meer geld konden verdienen. Tijdens een training kwam een jongeman aan de beurt.
Een
man
Een
man staat hier te praten
Met euh... vult hij de gaten
Een
grapje op zijn tijd
Hij
is maar half voorbereid
De
powerpoint vliegt voorbij
En
heel opgelucht gaat hij
Weer
zitten op zijn stoel
Ik
luister niet aandachtig
Zijn
praten klinkt niet prachtig
Ik
schrijf mijn schriftje vol
Met
rijmelarij
In
plaats van te noteren
Wat
hij zojuist zei
Een
man stond hier te praten
Met euh... vulde hij de gaten
Zijn
eerste keer training geven is voorbij
En
heel opgelucht is hij
Ik
ben ook blij
Blij
dat hij stopt
Met
praten
Want
het klinkt niet erg mooi
Met euh... gevulde gaten
Soms was de training echt heel interessant, maar die avond dus overduidelijk niet. Ik ben gestopt met de voeding en met andere mensen helpen. Tenminste... ik help nog wel mensen, maar tegenwoordig meer met teksten schrijven en delen.
Ik ben gelukkig en de reacties die ik krijg op mijn boeken zijn tot nu toe positief. Het is een fijne bijverdienste. Wat wil een mens nog meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten