Wachten duurt lang

In 2004 heb ik borstimplantaten laten plaatsen. Na de geboorte van onze derde had ik weinig borst over. Hij had borstvoeding gehad net als de eerste twee, maar deze keer hield ik geen mooie ronde borsten over. Dus na overleg met mijn man hebben we de stap genomen om prothesen erin te laten aanbrengen. Zo gezegd, zo gedaan. Netjes via de tepelhof geplaatst en na een tweetal weken mochten de nietjes eruit. Je zag er niets van.

Mensen vragen me wel eens of ik er depressief van was, dat ik kleine borsten had. Maar dat was niet het geval. Ik vond het gewoon mooier om vollere borsten te hebben.

Op 15 september 2017 zijn beide implantaten vervangen door nieuwe, ander materiaal, ander volume. Maar mijn linkerborst reageerde deze keer niet zo goed op de prothese. Het kapsel rond de prothese verharde en ik kreeg een bult aan de ene zijde en een kuiltje aan de andere zijde van mijn borst. Dus terug naar de specialist en binnen twee weken lag ik weer op de operatietafel.

Op 14 september 2018 werd links terug open gesneden, schoongemaakt en terug geplaatst. Deze beide operaties konden niet via de tepelhof, dus werd onder de borst de incisie gedaan. Mijn linkerborst is door de twee operaties aan de onderkant minder gevoelig. Het voelt alsof er een verdoving zit, net als bij de tandarts. Gelukkig zijn mijn tepels wel gewoon gevoelig gebleven.

De eerste maanden ben ik extra voorzichtig geweest en ik heb een veel langere tijd met een bh aan geslapen. Beugel-bh's heb ik pas na een maand of zes terug gedragen en dan zo kort mogelijk. Niet overdag, alleen als er iets speciaals te doen was. Uit de meesten heb ik zelfs de beugel verwijderd, zodat die niet te hard tegen de borsten zouden drukken.

Het mocht allemaal niet baten. Mijn linkerborst heeft terug verharding in het kapsel, er staat terug een bult aan de ene kant en een kuil aan de andere zijde van de borst. De druk op mijn ribben en middenrif zorgt voor veel pijn en liggen in bed is zeer vervelend.

Mijn borst zit danig in de weg. Bukken, zitten, liggen, staan, alles doet zeer. Tijd voor een nieuwe operatie. Op dinsdag 20 augustus 2019 mocht ik naar de specialist. De donderdag ervoor waren er foto's gemaakt en een echo. Het vermoeden is dat rechts de prothese gescheurd is, binnen twee jaar na plaatsing zou wel heel snel zijn. We zien het pas echt bij het verwijderen.

Aan de linkerkant drukt de verharding mijn borst opzij. De specialist heeft alles duidelijk uitgelegd en ze heeft me laten voelen waar de randen zaten en wat eigenlijk mijn eigen borst nog is.

Mijn borstimplantaten moeten verwijderd worden. Ze heeft me gevraagd of ik opnieuw implantaten wil hebben, maar dat wil ik niet meer.

Helaas moet ik weer wachten op goedkeuring van de ziektekostenverzekering. Hoewel ze er zeker uit moeten dus een operatie nodig is, krijg ik pas een datum en een nieuwe afspraak als ik iets gehoord heb van de verzekering. Als ze niets vergoeden moet het evenwel gebeuren, dus ik snap deze stap niet zo goed. In België moest ik gewoon vooraf betalen en kreeg ik daarna wel of niet een deel terug betaald. Hier in Nederland werkt het omgekeerd en dat is balen.

Vorige maandag en vanavond komt er op Npo1 bij Radar een reportage over implantaten. Bij de uitzending van vorige week heb ik wel wat tranen laten rollen. Als je het niet gezien hebt, maar je hebt de mogelijkheid om terug te kijken, is dat zeker een aanrader. Het heeft mijn ogen ook verder geopend.

Duim met me mee dat er vandaag post op mijn mat valt, met de goedkeuring. Ik zou graag eens een dagje pijnloos rondlopen.