Donderdag zat ik in buurtcentrum De Triangel mijn verhaal te doen over de aankomende operatie a.s. dinsdag. Ik moest namelijk ook op zoek naar iemand die me naar het ziekenhuis kan brengen, want mijn dochter komt me wel ophalen, maar een ander zal me toch heen moeten brengen. Er is meteen meegedacht door de mensen aan de koffietafel en een vrijwilliger opgetrommeld. Het is fijn dat er mensen zijn die zonder voorwaarden en moeilijk doen anderen helpen en klaar staan voor anderen.
Er zat een koppeltje aan de tafel, nieuwe mensen van buiten het stad...
Ze deden hun verhaal en ik hoorde dat ze onderdak nodig hadden. Ze hadden een afspraak bij het gemeentehuis en zouden daarna gaan kijken of ze ergens een kamer zouden kunnen huren.
Ik gaf aan dat als het niet zou lukken, dat ze dan bij mij wel in de logeerkamer konden verblijven. Het was immers maar voor tijdelijk. Ik gaf ze een visitekaartje mee zodat ze me konden bellen.
Na twee uurtjes belden ze, om een afspraak te maken. Ik ging terug naar het buurtcentrum en we bespraken de mogelijkheden. Ze kregen van andere mensen al een tas met eten en kleding en waren heel dankbaar dat er geholpen werd.
De maatschappelijk werkster hielp met opzoeken naar huurcontracten en we bekeken even hoe het voor mij belastingtechnisch zat als ik de kamer verhuur. Ik heb namelijk zelf geen inkomen of uitkering.
Donderdagavond hebben ze al bij me meegegeten en hier geslapen. Vrijdag gingen we samen naar het gemeentehuis om een afspraak te maken om te bekijken wat we allemaal moeten regelen als ik ze bij mij inschrijf. Dinsdag als ik geopereerd word, dan hebben zij afspraak op het gemeentehuis.
Ik hoop voor haar dat ze snel een baantje kan vinden, zodat ze samen in een eigen huisje kunnen gaan wonen. Mocht iemand een idee hebben? Dan zijn suggesties altijd welkom.
Dankbaarheid en vrijgevigheid is een koppel dat je zelden tegenkomt. Mensen tegenwoordig zijn niet snel meer dankbaar. En mensen helpen elkaar ook te weinig. Ik hoor en zie vaak dat mensen denken (en ik dacht het eerlijk gezegd ook altijd) dat je in Nederland en België altijd geholpen wordt en ergens terecht kunt. Maar eens te meer blijkt het tegenovergestelde waar. Ze helpen niet zomaar iedereen. En ze helpen niet onmiddellijk. Soms begrijpelijk, omdat er wetten en regels zijn en ze eerst alles goed uit moeten zoeken, maar je kunt de mensen niet zomaar op straat laten slapen.
Vrijdagmiddag ben ik met ze naar de voedselbank geweest. Ik stond er met open mond te gapen naar de lange rij mensen die stonden aan te schuiven. Is het echt zo slecht gesteld met een deel van onze bevolking? Ja, blijkbaar wel. Er leven veel mensen in armoede en het is goed dat er een voedselbank bestaat. Ze kregen tassen vol boodschappen mee. Het paste thuis amper in de koelkast en vriezer. Mede omdat ik die al volgepropt had. Tja, met de operatie dinsdag zou ik geen zware boodschappen mogen doen de komende weken, dus voorraad aanleggen.
Die avond kookte zij en hebben we heerlijk gegeten. Een mengeling van andijvie (bah, maar we zijn niet ondankbaar ;) ) kerrie, appels, aardappelen, paprika en daarbij hamburgers met uien.
We zijn nu al een paar nachten verder en er is een goede klik tussen ons. Dat is wel belangrijk als je samenwoont met "wildvreemde" mensen. De officiële kant wordt geregeld en we hopen alle drie dat ze zo snel mogelijk op zichzelf kunnen gaan wonen.
Tegen die tijd doe ik nog een oproep naar jullie (lezers) om eventueel spulletjes die jullie te veel hebben te doneren. Als ze een extra steuntje krijgen, komt dit stelletje er vast bovenop. En als jullie tips hebben horen we het ook graag. Alvast onze dank. En fijne zondag nog allemaal.
Er zat een koppeltje aan de tafel, nieuwe mensen van buiten het stad...
Ze deden hun verhaal en ik hoorde dat ze onderdak nodig hadden. Ze hadden een afspraak bij het gemeentehuis en zouden daarna gaan kijken of ze ergens een kamer zouden kunnen huren.
Ik gaf aan dat als het niet zou lukken, dat ze dan bij mij wel in de logeerkamer konden verblijven. Het was immers maar voor tijdelijk. Ik gaf ze een visitekaartje mee zodat ze me konden bellen.
Na twee uurtjes belden ze, om een afspraak te maken. Ik ging terug naar het buurtcentrum en we bespraken de mogelijkheden. Ze kregen van andere mensen al een tas met eten en kleding en waren heel dankbaar dat er geholpen werd.
De maatschappelijk werkster hielp met opzoeken naar huurcontracten en we bekeken even hoe het voor mij belastingtechnisch zat als ik de kamer verhuur. Ik heb namelijk zelf geen inkomen of uitkering.
Donderdagavond hebben ze al bij me meegegeten en hier geslapen. Vrijdag gingen we samen naar het gemeentehuis om een afspraak te maken om te bekijken wat we allemaal moeten regelen als ik ze bij mij inschrijf. Dinsdag als ik geopereerd word, dan hebben zij afspraak op het gemeentehuis.
Ik hoop voor haar dat ze snel een baantje kan vinden, zodat ze samen in een eigen huisje kunnen gaan wonen. Mocht iemand een idee hebben? Dan zijn suggesties altijd welkom.
Dankbaarheid en vrijgevigheid is een koppel dat je zelden tegenkomt. Mensen tegenwoordig zijn niet snel meer dankbaar. En mensen helpen elkaar ook te weinig. Ik hoor en zie vaak dat mensen denken (en ik dacht het eerlijk gezegd ook altijd) dat je in Nederland en België altijd geholpen wordt en ergens terecht kunt. Maar eens te meer blijkt het tegenovergestelde waar. Ze helpen niet zomaar iedereen. En ze helpen niet onmiddellijk. Soms begrijpelijk, omdat er wetten en regels zijn en ze eerst alles goed uit moeten zoeken, maar je kunt de mensen niet zomaar op straat laten slapen.
Vrijdagmiddag ben ik met ze naar de voedselbank geweest. Ik stond er met open mond te gapen naar de lange rij mensen die stonden aan te schuiven. Is het echt zo slecht gesteld met een deel van onze bevolking? Ja, blijkbaar wel. Er leven veel mensen in armoede en het is goed dat er een voedselbank bestaat. Ze kregen tassen vol boodschappen mee. Het paste thuis amper in de koelkast en vriezer. Mede omdat ik die al volgepropt had. Tja, met de operatie dinsdag zou ik geen zware boodschappen mogen doen de komende weken, dus voorraad aanleggen.
Die avond kookte zij en hebben we heerlijk gegeten. Een mengeling van andijvie (bah, maar we zijn niet ondankbaar ;) ) kerrie, appels, aardappelen, paprika en daarbij hamburgers met uien.
We zijn nu al een paar nachten verder en er is een goede klik tussen ons. Dat is wel belangrijk als je samenwoont met "wildvreemde" mensen. De officiële kant wordt geregeld en we hopen alle drie dat ze zo snel mogelijk op zichzelf kunnen gaan wonen.
Tegen die tijd doe ik nog een oproep naar jullie (lezers) om eventueel spulletjes die jullie te veel hebben te doneren. Als ze een extra steuntje krijgen, komt dit stelletje er vast bovenop. En als jullie tips hebben horen we het ook graag. Alvast onze dank. En fijne zondag nog allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten