KERST 2021

 Geen witte Kerst

Geen verhitte Kerst

een koude, boude

kille, stille

één die niemand echt zou willen

In onze harten warme wensen

voor alle mensen

Kerstwensen

en 

wensen voor het nieuwe jaar

Wensen van geluk

en liefde voor elkaar

FIJNE FEESTDAGEN !

Je mag

Ondergedompeld in het donker

wacht ik in stilte

proef het zilte

van de angst op mijn lippen

wat gaat er gebeuren

red ik het

of volgen er scheuren?

Gehuld in duister

zwijg ik en luister

er zijn geen stemmen

zelfs geen gefluister

enkel mijn angst

en zilt op mijn lippen

een lichtpunt

een zweem van licht

een golf

overheersend felle branding

doet me mijn ogen sluiten

ik

ik

ik

ergens binnen

ergens buiten

ondergedompeld in duister

donkere gedachten

ik luister

aandachtig

mijn innerlijke heks

ze fluistert

wees niet bang

kom naar buiten

je mag

foto Danny Bortels

dankjewel

staren in de diepte

ligt achter me

de putten zijn dicht

ik vervolg mijn pad

de vlakte verlicht

door jouw aanwezigheid

je gunde me tijd

om tot rust te komen

staren is niet meer nodig

ogen mogen gewoon geopend en gericht

de weg mee volgen

een nieuw spoor

een nieuw station

een nieuwe reis

met liefde in mijn hart

jij aan mijn zijde

om me langs eventuele kuilen te begeleiden

ik voel me bevrijd van het verleden

vrij om onbelast aan onze toekomst te kunnen werken

ik heb tijd om aan te sterken

met jou aan mijn zij

vol passie en plannen

oud worden

het mag

 

Ik mis je zo

 Ik mis je zo

Je sterke arm om me heen

Je veilige geur

Het vertrouwde gevoel

mijn thuis, ik mis je zo

Ik mis je zo

Je vrolijke klanken

Gelach en geween

Je zachtheid

Een blik, een knik

Ik mis je zo

Verstandhouding

Kracht

Vertrouwen

Liefde

mijn thuis, ik mis je zo

Een nieuw begin

 

foto: John van der Heijden

blootvoets sluip ik

langs de waterkant door het gras

de nacht is verdwenen

ochtendrood verschijnt

waar eerst de sterrenhemel was

wolken drijven gelijk schapen

enkelen hangen nog rond op de wei

heiige mist waart aan de overkant

schimmenspel van bomenrand

een kille weerspiegeling

in het stille water

aan mijn voeten

ik staar en zie steeds meer

een klare kijk

in het ochtendgloren

er is weeral

een nieuwe dag geboren

angst in het licht

in het donker voel ik me veilig
in het donker ben ik mezelf
niemand ziet me
niemand doet me wat

en toch
doe jij me zo veel
mijn hart bonst
mijn lippen krullen tot een lach
als ik je hoor
als ik je zie
maar ik mag niet gaan zweven
ook niet heel even
een keer per dag
je geeft me rust
ik durf bijna...

bijna te stappen in het licht
om me te laten zien
daar ben ik kwetsbaar
bang
ik verlang
naar je arm om me heen
ik wil niet alleen zijn
en toch geniet ik daarvan
in het licht voel ik me veilig
in het licht ben ik mezelf

mijn grootste angst is
ben ik dat ook met jou erbij?

Mijn leven op de eilanden

in mijn rugzakje heb ik een en ander gespaard

soms is de ballast de moeite niet waard

om te bewaren

om mee te sjouwen

maar het heeft geholpen

om mijn 'ik' mee op te bouwen

vele reizen heb ik gemaakt

mijn rugzak is overal heen geweest

net als ik

grenzen zocht ik op

vaak ging ik er overheen

ik zoog als een spons kennis en wetenschap op

voelde me nooit alleen

ik vulde mijn rugzak met het goede

zowel met het slechte

en dacht dat het echte

echte leven

niet zo moeilijk zou hoeven zijn

met mijn rugzak zat ik op een eiland

het eiland zat afgeladen vol

veel te druk

weinig lol

ik nam de boot

ging in het schip

dacht verhip

wat is dit nu weer

waarheen

waarom

hoezo

ik belandde op een eiland

in de stille oceaan

en het kwam er enkel op aan

die topzware rugzak om te keren

leeg te kiepen en te leren

uit te pluizen

wat houd ik bij

wat doe ik weg

en ja zeg

niet alleen mijn rugzak werd lichter

maar ik zelf ook

helaas

in het hele proces

je kunt het al raden

wegens ontladen

liters tranen verder zag ik het opeens

het eiland was ver afgebrokkeld

niet door de opwarming van de aarde

enkel en alleen door de overlast

die ik achterliet

mijn rugzak leeg gekiept

kutzooi

niet echt mooi

maar er zat eerlijk waar geen plastic bij

behalve siliconen borsten

shit

ook dat kwam naar boven

het deed me beloven

aan mezelf dat ik dit eiland achter me zou laten

het eiland dat me hielp

het eiland waar ik dankbaar voor ben

het gaf me besef

het gaf me weer lef

om nieuwe kusten te bezoeken

om nieuwe lusten te voelen

om te reizen langs de eilanden waar mijn kinderen vertoeven

die niet dag en nacht meer mijn hulp hoeven

maar die weten dat ik er ben

dat ik ook rustige wateren ken

ik heb geleerd dat er veel eilanden zijn

waar ik met de boot komen mag

dat is wel fijn

we kunnen eilandhoppen

ik zal me misschien nog wel eens laten foppen

maar dan denk ik aan mijn rotzooi-eiland in die grote oceaan

en weet ik 

dat ik daar niet meer heen hoef te gaan

mijn naakte ik

heeft schrammen, butsen, bulten

deuken

littekens

breuken

gelijmd maar zichtbaar

voelbaar

voel maar

zacht wrijven je handen

langs mijn nek naar mijn rug

en dan weer terug

je voelt de naden van mijn pijn

en je weet waar ik niet meer wil zijn

(eilandjes zonder water, de bodem van Lac de Robertville)

gvmneaz

 

deze week wil ik graag vloeken

maar ik ben niet gelovig

lukt dat dan eigenlijk wel

godverdomme....zeg ik snel

ja

ooit heb ik het wel geweten

ik geloof niet in een God

ik geloof in de mens

ja God schrijf ik met een hoofdletter

waarschijnlijk godverdomme ook

dus toch niet

ik vloek op het kapot gevallen glas

ik vloek op de verkleurde was

ik vloek op de verlepte sla

ik vloek op pa en ma

ik vloek op mezelf

wat heb ik gedaan?

waaraan verdien ik mijn pijn?

komt het dan toch door mijn zijn?

Ben ik vervloekt?

Zo ja, door wie?

Ik geloof niet

dat je zoiets een ander toewenst

zo zijn we niet gemenst

roze olifanten kruisen mijn pad

 dubbele en trippele keren

het is me wat

in de reclame spreekt men al van paarse krokodillen

toch om te gillen

in mijn nachtmerrie kwam ik ze gisteren allemaal tegen

van die kleine kut-krokodilletjes

die sprongen en hapten

ze waren helemaal niet paars

gewoon groen

niet te doen

duizenden van die krengen

en ik wilde enkel keihard vloeken

was ook dusdanig onder de indruk bij het ontwaken

heb een zucht van opluchting kunnen slaken

geen mini-krokodil in mijn bed

alleen ik

ik alleen

maar verdorie

wat deed het pijn

overal waar ze gehapt hebben

werken dromen dan toch overdag door?

ik weet het niet hoor

heb alleen de hele week al de neiging om keihard te vloeken

maar ik weet dus niet met welke woorden ik dat moet doen

misschien dan maar beter laten

fuck

verdomme

kut

klote zeg

en het ergste is

zelfs vloeken helpt niet

maandag gewoon terug naar de huisarts

gvmneaz

een koe uit Ellemelle, waarschijnlijk al beland op een bord of twee
nou ja, een dikbil zal wel meer borden vullen

inspiratie kun je overal vinden

op een inspiratieloze dag sta ik voor de spiegel

ik zie je

ik voel je

ik ken je

ik ben je

ik kijk diep in je ogen

op zoek naar

die glinstering

het geschitter

wanneer je geniet

en ik weet dat jij het ook ziet

ben je mij

geef je mij

wat ik wil

of blijf je stil

ik kijk naar je hart

ik zie je

ik voel je

ik ken je

ik ben je

ik kijk naar je buik

weet wat je voelt

honderdduizend vlinders

fladderend

dansend

springend

zingend

je kent me

je bent me

je geeft me

je leeft me

en ik zie je

in de spiegel

wat begon als een inspiratieloze dag

eindigt met een brede lach

de lach zie je, als je me kent

Mijn leven

mijn lichaam roept nee

het schreeuwt het uit

ik wil het niet meer horen

ging over de grens

en alle hens

was het meteen

gelukkig ben ik niet alleen

mijn geest roept ja

schreeuwt het uit

geef jezelf de kans

de toekomst ligt voor je

hoor je

mijn lichaam schreeuwt het uit

stop, tot hier en niet verder

ik ben het vechten moe

stop deze waardeloze strijd

ik ben een lieve meid

nou ja

oké

een beetje op leeftijd

but who gives a shit

mijn lichaam doet pijn

maar ik ben meer dan enkel een lichaam

mijn geest wil zijn

en ik laat het toe

ik ben

ik wil delen

ik wil geven

ik wil spelen

ik wil leven

foto: Danny Bortels

alfabet

Als ik aan je denk

Ben ik blij

Curieus

Denk jij ook aan mij?

En voel je wat ik voel?

Fantastisch

Grandioze

Hartslagen

In je binnenste

Jij betekent veel voor mij

Kracht

Liefde

Mannelijkheid

Nogal wat op een rijtje

Openheid zonder muren

Puur ben jij

Quasi onbereikbaar

Rots in mijn branding

Storm in mijn onderbuik

Totale verblinding, want je me doet schitteren

Uniek dat zijn we beiden

Verliefd tot over onze oren

Weten dat jij op me wacht

XXXXX je weet waar dit voor staat

Yes, we hebben alle tijd

Zalig toch

(uit: Storm in mijn hart en Alle dagen heet)

een schrijfplekje aan de Schelde

verlangen naar een kampvuurtje

een beetje beduusd dwaal ik door de straten
heb niet in de gaten
dat regendruppels plenzen op mijn huid

een beetje verward loop ik over pleinen

waar mensen snel verdwijnen

door regendruppels op hun huid

waar ga ik heen

waar kom ik uit

ik neem ook de benen

dat is mijn besluit

donderwolken pakken samen

bliksemschichten verlichten mijn pad

doorheen mijn kleren

ben ik zeiknat

mijn haren steil langs mijn hoofd

dat belooft

voor morgenvroeg

een pluizenbol te worden

ik vind mijn huis

ja, ik weet de weg wel

maar als ik wandel ben ik niet zo snel

en eerlijk gezegd

geniet ik echt

van regendruppels op mijn huid

een beetje beduusd en verward

liep ik door de straten

genoot van druppels op mijn wangen

ze brachten me verlangen

naar een heet gestookt vuur

diep in de natuur

met enkel vrienden om me heen

vol passie en puur

luid zingend rond het vuur

de lach op je gezicht

de dag is goed begonnen

een lach op je gezicht

je geeft me woorden

voor een vrolijk gedicht

de zon schijnt

ook achter de wolken

en het deert je niet

dat je af en toe de zon niet ziet

je weet dat ergens de zon doorbreekt

stormen gaan liggen

de laatste regendruppel is gevallen

en de wereld ontwaakt een stukje bloeiender

jij maakt de wereld boeiender

en ik...

ik kijk uit naar je volgende lach

het doet me stralen

net als de zon

en al hangen er nieuwe wolken

ik weet dat ook die weer verdwijnen

en de zon zal altijd blijven schijnen

nieuw kleedje, nieuwe huid

Vanmorgen heb ik me een nieuw kleed aangetrokken

mijn oude vel afgestroopt

weggemoffeld in de vuilnisbak

daarna op mijn dooie gemak

van teen tot top

het nieuwe vel strak gewreven

en heel even

kwam een glimp van een nieuwe start voorbij

het verleden afgelegd

stel me open

zonder druk

misschien verschijnt dan met wat geluk

een andere tijd

met gezelligheid

vanmorgen heb ik me een nieuw kleed aangetrokken

het oude uitgedroogde vel weg gedaan

een nieuwe huid overal betast

het zit gepast om mijn rondingen heen

met hier en daar een rimpeltje welteverstaan

van de glimlach tot het stralen

lachrimpeltjes

of groeven van het grijnzen

wie me ziet zal kunnen zeggen

het nieuwe kleed staat je goed

vervellen is iets wat soms moet

verleden

verkleden

nu het heden

strak vel

nieuwe huid

mag nog meer rimpelen

van het lachen

en als ik oud ben zullen ze zeggen

nou die Ilonka is nogal verrimpeld

ja, dat mag op het prentje

maar nog niet vandaag

vanmorgen heb ik een nieuw kleed aangetrokken

heb je het al gezien?

(foto: Luc Geenen)

vrijdag 25 juni 2021 mvg

 Vanochtend was ik bij mijn poh-ggz, we praten om de paar weken bij over mijn 'toestand', mijn vorderingen bij de psycholoog en m'n gemoedstoestand.

Ik gebruik zelf nogal wat metaforen als ik vertel hoe ik me voel. Zoals ook vandaag. Ik had een afspraak om 8 uur en toen ik erheen liep ving ik onderweg een geweldige rust op  in mijn lijf. 

Vandaag vroeg ze hoe ik me voelde en hoe ik het afgelopen jaar ervaarde. Welke doelen stelde ik mezelf? Wanneer vind ik het genoeg of goed?

Bij het denken over afgelopen jaar kan ik alleen maar beamen dat ik een grote stap vooruit ben gegaan. Een jaar geleden kromp ik bij het minste of geringste ineen. De deurbel, het rinkelen van de telefoon, als iemand me aansprak....

Misschien raar en kun je het bijna niet geloven, maar het is echt zo. Ik ben afgelopen jaar echt gegroeid.

Ik zei dus ook tegen haar vanochtend: "Vorig jaar deed ik aan slootje springen, maar mijn stok was maar een stokje en dus plonsde ik midden in de sloot en werd ik helemaal nat. Dit jaar ben ik gegroeid en sterker geworden en mijn stok is langer en steviger. Maar er volgt nu een maar...ik ben er nog niet helemaal, dus ik beland met natte voeten, red net de overkant nog niet. Maar ik ben op de goede weg en over een tijd...ik weet niet hoelang het zal duren, maar er komt een tijd dat de stok stevig en lang genoeg gaat zijn en ik droog over de sloot kom.

Ze vroeg me om als huiswerk tijdens haar vakantie, eens te overpeinzen wat en hoe ik mijn toekomst zie. Een paar maanden geleden vroeg ze dat ook, maar toen zag ik niet eens de horizon, laat staan dat ik er een stip op kon zetten. Ik durf er nu toch al mee bezig te zijn. De mist trekt langzaam op, maar het positieve ervan is dat het in elk geval optrekt. De komende weken zal  de horizon zich tonen en dan kan ik waarschijnlijk een stipje zetten. Zo niet, zal me dat tegen vallen, maar ik zal het wel proberen. 

Weet dat ik nooit een echte polsstokhoogspringer zal worden, maar een slootje kan ik me zo smal als ik dat wil wel voorstellen. Ik wacht wel even tot mijn stok en spieren stevig genoeg zijn, maar dat neem je me vast niet kwalijk. Zo wel, dan vind ik dat niet mijn probleem, maar het jouwe. Ik ga niet meer liggen en bibberen. Ik vertik het. Dit is mijn leven en als het je niet bevalt....blijf er dan gewoon uit!

Degenen die al opgestapt zijn: Hartelijk dank! Je was geen toegevoegde waarde. Je kostte enkel energie. En die heb ik nu enkel voor egoïstisch gebruik nodig, dus opzouten en niet te lang bij stil staan. Mocht ik de leeftijd van 100 jaar bereiken dan bent u zeker niet welkom op mijn feestje. 

Met lieve groet en hopelijk dat ik de juiste mensen nog in levende lijve ontmoet, wens ik je een fijn weekend. Houdoe en tot ziens olé olé....

Tunesië 2009

ik ben trots

de storm raast door de nacht

op zoek naar ochtendgloren

en ik vraag me af

waarom ben ik geboren

wat is het doel van mijn bestaan

en kan ik het zomaar laten gaan

dan kijk ik naar de muren om me heen

ze komen niet op me af

ze geven zicht

want in het licht

hangen foto's van onze kinderen

drie prachtexemplaren

en dat kan verklaren

waarom ik ben geboren

de woede van de storm is voorbij

hier is het ochtendgloren