Emo-eter

Ik ben gelukkig geen emo-eter.

Ik ben een emo-schrijver.

Word er niet dik van.

Word er niet rijk van.

Maar ook niet arm, neem genoegen met af en toe een compliment.

Zou mijn beste, diepste gedichten en verhalen moeten bundelen.

Het zijn levensverhalen die iedereen kent.

Misschien is duiken in een boek wel beter dan duiken in een koelkast, koekjeskast, chipskast...

Vind jij geluk en waardering in eten?

Of word je ongelukkig van weer te vreten?

Neem eens een pen vast als je ups en downs hebt.

Haal diep adem, maak het even stil in je hoofd en voel.

Zet je open voor je omgeving.

Hoor je het suizen in je oren?

Dat is je bloed, je hart, je leven!

Voel je warmte of kou rond je?

Schrijf je gedachten op, ook al zijn ze zwart als de nacht.

Besef dat ook de nacht schoonheid heeft.

En dan bedoel ik niet alleen de sterren.

Het diepdonkere zwart bekijk dat eens goed.

Zwart is niet koud.

Is geen rouw.

Zwart absorbeert warmte en geeft dat ook weer af.

Sta op en neem me mee.

Het verlangen is groot.

Laat me zien wat je voelt.

Laat me lezen.

Laat me binnen.

Laat me er zijn voor jou.

Geef jezelf een compliment, dat je de pen hebt gepakt.

Dat je je emo loslaat op papier.

Je bent een mooi mens!

Het is stil

niet qua geluiden

Het is stil

in de verte luiden klokken

vallen balken

klinkt zwaar gerinkel van een stelling

rond de klokkentoren

Het is stil

maar iedereen kan dat horen

Het is stil

een duif vliegt over

ik zie hem niet

hoor enkel de vleugels

Het is stil

een rozenblaadje ritselt over de tegels

vorig jaar hing het nog

Het is stil

in mij

ik sluit mijn ogen

voel de zon op mijn gezicht

zuig de warmte op

wil ook mijn vleugels uitslaan

wil ritselen over straten

wil rinkelen

overal klinken

als slaande klokken

Het is stil