Het is
eigenlijk zoals elke dag. Er wordt alleen gezegd dat dit de periode
is waarbij niemand alleen hoort te zijn, maar volgens mij zitten er
honderden, zo niet duizenden gewoon alleen thuis.
In de
reclame op tv zie je gezinnen, familie, vrienden, buren bij elkaar
aan een overdadig gevulde tafel aanschuiven/zitten. Er wordt
wekenlang naartoe geleefd. Boodschappen gedaan, cadeaus gekocht, huis
en tuin versierd. De gezelligheid wordt binnengehaald.
Gisteren
heb ik voor een aantal buurtbewoners hapjes gemaakt om Kerstavond
even samen door te brengen. Op “normale” dagen drinken we in
buurtcentrum De Triangel een kopje koffie elke ochtend, behalve het
weekend en de feestdagen. Die dagen zit iedereen thuis met zijn of
haar kopje koffie.
Daniel,
een van de buurtbewoners, had gisteren speciaal een heerlijke
preitaart gemaakt. Met regelmaat maakt hij soep, allerlei soorten
soep. Dan eten we 's morgens bij de koffie een kom soep.
Hartverwarmend is dat. En natuurlijk gaat verse soep er altijd in.
Ikzelf
heb twee dagen in de keuken gestaan om mini-worstenbroodjes, dadels
met geitenkaas en spek, kipcocktail, viscocktail, mini-wraps en
kwarktaarten te maken. De soep kwam deze keer gewoon uit blik,
tomatensoep met ballen!
Er
werd een Kerstkleed op tafel gelegd, schemerlampjes en kaarsjes
aangestoken, om toch zeker niet in het felle TL-buis licht te zitten.
De pickup ging mee en er werden Lp's gedraaid.
We
waren niet met superveel mensen, maar eenieder die er was heeft
genoten. Mijn lieve zus gaf nog Kerstcadeaus mee, die ingepakt onder
de Kerstboom lagen.
Mijn
lijf is gaandeweg tegen gaan stribbelen. Het werk is, ondanks dat ik
het superleuk vind, eigenlijk te zwaar. Tijdens het inpakken van de
cadeaus en het klaarmaken van het eten heb ik veel pauzes genomen. Mijn heupen, billen en rug wilden
's ochtends in bed blijven liggen. Mijn handen riepen: “Stop!”
Telkens
denk ik dat mijn gezondheid vooruit gaat. Zeker na het verwijderen
van de implantaten uit mijn borsten, hoopte ik op snellere
verbetering. Maar ik heb me de laatste dagen overmoedig gedragen.
Gisteravond
deed me zo goed dat ik de rekening wel wil betalen.
Vandaag
is mijn allereerste Eerste Kerstdag in 52 jaar dat ik alleen ben. Ik
ga genieten van mijn kopje caramelkoffie, Ik leg mijn benen op de
bank. Vanavond trek ik wel iets uit de vriezer of ik eet een cracker
met kaas. Dat gaat er ook altijd in.
Morgen
is het buurtcentrum om 10 uur open, dan ga ik daar een bakkie doen en
mijn spulletjes ophalen. En de rest van 2019? Dan doe ik geen zak.
Lekker helemaal niets meer.
Ik
zeg: “Op naar 2020. Fijne jaarwisseling en voor volgend jaar
wens ik voor iedereen veel geluk, liefde en een goede gezondheid!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten