zondag 10 november 2019

Ik wachtte op je


Tevergeefs wachten op iemand. Is het jou al overkomen?
Gelukkig scheen de zon en kwamen er verschillende boten voorbij. En het theetje smaakte...naar nog een.
Ik was aan het twijfelen of ik wel of niet een berichtje zou sturen. Ik heb het niet gedaan, want ik voelde me beetje voor gek zitten. Wist ook niet zeker of ik het in mijn blog moest zetten, maar ja... Het is wel weer een verhaaltje.
In mijn fel oranje jas liep ik nog een toertje over de dijk, liet even de wind mijn gevoel wegblazen. Om half vier was ik terug thuis. De katten verwelkomden me hartelijk en nu hangen we met z'n drieën op de bank bij de kachel. De vlammen hoog, want het is een kille dag vandaag.

Het waren een paar heftige dagen op rij
ik was bij familie, dat maakte me blij
ondanks dat veel dingen in Zeeland anders zijn
in Brabant ben ik thuis
daar staat mijn geboortehuis
ons mam woont daar nog steeds
gelukkig
soms doet ze wel wat nukkig
maar we hopen toch dat ze honderd wordt

ik heb gewandeld in het bos
daar kwamen de emoties los
een babbel met een oude vriend
waarmee ik nog niet eerder sprak
toch hebben we veel gemeen
en ik werd er rustig van
puzzelstukjes vielen op hun plaats
laat los
laat gaan

vandaag had ik op iemand gerekend
mijn middagje was uitgetekend
maar ik zat er alleen
te wachten
en mijn gedachten
begonnen te dwalen
beetje te malen

doe ik niet meer
het heeft geen zin
geen nut
kost energie en fut
voelde me effe k..
maar thuis wachtten twee schatten
zit nu knus tussen de katten
morgen is er een nieuwe dag

1 opmerking: