Dankbaar

 Tijdens mijn revalidatie bij Revant de Wielingen in Terneuzen heb ik veel geleerd. In het pijntraject is er niet alleen gewerkt met en aan mijn lichaam, maar ook aan mijn geest. Er kwam heel veel emotie los, het verleden kwam nogmaals naar boven en de werking daarvan op mijn hele lijf was niet erg aangenaam.

De verschillende medewerkers, therapeuten, psycholoog, maatschappelijk werkster hebben me zien huilen, zien lachen, zien groeien en bloeien. Ik ben hen zeer dankbaar. 

DANK JULLIE WEL!

In de afgelopen maanden is er veel gebeurd en veranderd in mijn leven. Het heeft me nieuwe moed gegeven...een zicht op toekomst.

Ik had eerlijk gezegd de hoop al laten varen, de diepte was enorm diep. Ik schreef mijn broer in een appje dat ik niet meer wilde leven. Ik overviel hem daar zomaar mee. Dat spijt me, ik zal hem straks een appje sturen met die woorden. Helaas was er professionele hulp voor nodig. Van mijn broers en zussen hoor ik momenteel niet veel. Dat vind ik erg spijtig, want in een gat zitten is niet leuk. Ik heb contacten nodig, een simpel berichtje kan soms wonderen doen.

Hieronder zet ik de brief aan mezelf die ik van de fysiotherapeut mocht schrijven. Dit om in de toekomst eens terug te lezen wat er gebeurd is met mijn leven en de revalidatie. Hoe ik in het leven sta en stond. Ik hoop dat dit ook andere mensen kan helpen.

Brief aan Ilonka

weet je nog waar je was?

weet je nog waar je stond?

ik weet het nog heel goed

ik wilde niet meer

steeds maaide ik de…

steeds zakte ik...

steeds deed...

ik mezelf de das om

verstopte me dagen, weken

heb niet goed naar mezelf omgekeken

zakte diep, te diep onder de grond

mijn pijn werd mijn zijn

nu niet meer

al doet het zeer

ik zak niet weer

het is er

het zal er altijd zijn

het verandert me niet

ik ben

en je ziet

dat ik ben

de pijn is net als een arm of been onderdeel van mij

soms doe ik met de anderen niet mee

en dat mag

soms ga ik eerder zitten of liggen

en dat mag

ik nam een sprong

figuurlijk, want letterlijk is soms moeilijker

mijn benen willen niet altijd mee

nu ben ik ver gekomen

durf weer te dromen

te plannen en te leven

wil mijn lichaam een toekomst geven

loslaten

vastklampen

loslaten

vastklampen

loslaten

laat los

laat het verleden

verdampen

het verleden is wat was

niet meer te veranderen

toekomst is

terugkijken op het verleden na de diepte

toekomst is niet te voorspellen

maar ik hoop dat ik kijken kan

naar een goed nu

nu, het heden

nu, het geleerde

nu, het zijn

nu, het leven

nu, het kunnen

nu, het doen

nu, het weten

nu, het voelen

nu, het proeven

nu, het ruiken

nu, het horen

nu, het zien

nu, het betasten

nu, ervaren, de lasten

vergeven

leven

besef

vol bewustzijn

dat je bent

lieve groetjes

xxx

Ilonka de Rooij