zeer rustig voel ik beroering van binnen

het is alsof popjes een voor een openbarsten

ik druk mijn hand tegen mijn buik

wil het tegenhouden

hersens protesteren tegen alle gevoel

roepen: 'weet je nog!'

maar ik wil zo graag leven

je armen rond me voelen

mezelf geven

vol passie liefhebben

kleine rupsjes worden gevoed

door strelingen en zachte zoenen

al snel, misschien te snel

stijgt de eerste vlinder op

verstand zegt te remmen

hart stelt zich terug open

zal niet tegen hetzelfde aanlopen

10, 20, 50, 100 vlinders fladderen

doorheen mijn buik

doorheen mijn hoofd

ik raak verward

volg ik mijn verstand of toch mijn hart?

Bange vlinders

of ben ik bang voor vlinders?